شاید افزایش قدرت محافظه کاران در جهان نوعی واکنش عمومی سیاره ما است در مقابل ریزش سریع ارزش های کهن… حمایت بخشی از مردم دنیا از بازگشت محافظه کاران به شکل پوپولیسم سیاسی، درنگی است ناگزیر در برابر تغییرات پر شتاب شده دنیا.
به نظر می رسد تغییرات سریع نه فقط طرفداران دنیای قدیم بلکه انسان معاصر را نیز نگران کرده است. شاید بشر می خواهد تاملی داشته باشد تا بتواند تصویر کاملتر و آرامتری از قدم بعدی پیدا کند.
سنت و مذهب و اخلاق قدیم، یک مجموعه در هم تنیده است که طبیعتا با افزایش فردیت بشر مشکل دارد چون درعمل، افزایش حقوق و استقلال فردی آدمها مترادف است با فاصله گرفتن از عبودیت و تسلیم در برابر مشیت خدا…
تصور اینکه بیش از ۳ میلیارد بشر به میمنت وجود اینترنت به همه اتفاقات و تحولات متنوع بشری دسترسی دارند و تک تک شان دفترچه خاطرات روزانه ایی دارند که به آنها حق ابراز نظر فردی می دهد برای دنیای متکی بر مشیت و تقدیری که مذهب برای بشر تعیین کرده بود خیلی دشوار است.
اما یکی از بزرگترین مشکلات اخلاقی بشر معاصر، نداشتن مرام رفتاری و اخلاقی جدید است. تغییرات با چنان قدرتی اخلاق قدیم را فرو می ریزند که فرصت ایجاد مرام و پرنسیپل جدید در هر زمینه ایی نادر گشته است. برای همین، بازگشت به محافظه کاری می تواند یک ترمز یا سد موقت برای سیل بی امان تغییرات باشد.
پوپولیستهای محافظه کار همه جا وعده های یکسان می دهند. ادعای اصلی شان نوعی بازگشت به اخلاق و سنت قدیم است. برای همین همگی شان ضد رسانه های آزاد، ضد اینترنت و شبکه های اجتماعی و ضد « غریبه ها و متفاوت ها» هستند. همه شان خشمگین از وضعیت گسترش حق و ابراز فردی بشر هستند. آنها به طور ذاتی قادر به کاهش سرعت تغییرات جامعه بشری هستند.
به هر حال، تمدن بشر همیشه با فراز و نشیب همراه بوده است. الان شاید نوبت ضروری برای نشیب است.
