انسانها اگر در دوران کودکی با نامهربانی، بی حرمتی و بی توجهی بزرگ می شوند شاید یاد بگیرند نقش یک فرد عادی را خوب بازی کنند ولی در درون، هویت شکننده ایی دارند.
این ۶ خصلت در آدمهای بزرگسال، نشانه نادیده گرفتن شان در دوران کودکی است:
۱- معمولا تشخیص حالت روحی این افراد دشوار است. نمی شود فهمید دلخور هستند یا عصبانی یا غمگین؟
۲- نمی شود فهمید چه چیزی را قبول دارند فقط می شود در باره تعلقات خاطرشان یا چیزهایی که ممکن است برای شان مهم باشد حدس زد.
۳- این نوع افراد به سلامت خودشان بهایی نمی دهند. نیازهای خودشان را نادیده می گیرند و البته همیشه یکی را پیدا می کنند که تقصیرات را به گردنش بیندازند.
۴- از مشکلات و مصائبی که روبرو می شوند می گریزند. در باره مسايلی که تاثیر منفی در زندگی شان دارد تصمیم جدی نمی گیرند.
۵- تحمل دیدن غم و ناراحتی دیگران را هم ندارند.
۶- سعی می کنند در باره حس خودشان حرف نزنند.
این نوع افراد مورد تشویق قرار نگرفتند. احساسات شان انکار و نادیده گرفته شده است. ولی حتما خصوصیات و قابلیت های خوب انسانی در وجودشان هست و این شمایید که می توانید آنها را ببینید و به آنها مدام یادآوری کنید.
انسان هایی که در کودکی نادیده گرفته شدند حس اعتماد به خود ندارند. فکر می کنند نظرات و ایده های شان بی ارزش است. تاکید و توجه شما و نشان دادن خصوصیات مثبت و خلاق شان، می تواند فرصتی برای تجدید نظر احساسات شان فراهم کند.
به آنها این احساس را ندهید که قابل ترحم هستند. خوب است مدام تاکید کنید که به عنوان فردبزرگسال و مستقل، تعیین کننده اصلی روحیه و وضعیت خود هستند. آنها اگر در رویارویی با شما، توجه و محبت تان را ببینند امید، شجاعت و اعتماد در آنها ایجاد می شود.
.
