متاسفانه انگار همه با لذتی عجیب، مشغول توهین یک شخصیت عمومی و آشنا به نام «ایرانی ها» هستیم. شخصیتی که شدیدا دروغگو است یا دلال صفت است و… البته همه هم مدعی اند دارند انتقاد می کنند.
اصطلاح «ایرانیه دیگه» مثل کیسه بوکسی است که با ضربه زدن به آن، مشغول تخلیه استرس ناشی از بدبختی ها و در به دری های مان هستیم.
شاید واقعا نیت خیلی ها این باشد که مشغول انتقاد از وضعیت اخلاقی و رفتاری ایرانی ها هستند تا فرهنگ شهروندی سریعتر جا بیفتد. ولی وقتی یک کشور تبدیل به یک بازار سیاه دلالی و رانت شود. وقتی امنیت اقتصادی نباشد. وقتی ارزش پول کشور هزار برابر سقوط کند معلوم است مردم هم به ناگزیر باید درون این بازار سیاه رفت و آمد و زندگی کنند و طبیعتا تاثیر بگیرند.
تحقیر مردم، به اندازه یک تلنگر هم تاثیر ایجاد نمی کند چون این بی حرمتی ها چیزی جز کاهش اعتماد به نفس و بی ارزش کردن هویت ایرانی نخواهد بود. این روش، مشکل و آسیب اصلی را مزمن می کند.
خودتحقیری به مردم ایران می گوید هر چه وضع تان بد است به خاطر شخصیت و رفتار و سطح شعور شما است. ما ایرانیان شتید بهتر است به جای تحقیر، رفتار و مرام سالم را نشان دهیم. راه های ساده انسان خوب بودن را ترغیب و تشویق کنیم … به جای تنبیه هویت جمعی، به تشویق هویت فردی فکر کنیم.
