مدتی پیش در کنفرانس سالانه داروهای ضد پیری در لاس وگاس خانم سوزان سورم، هنرپیشه و نویسنده کتاب پرفروش « همیشه جوان : حقایق عریان در باره بازتولید هورمون ها» به حاضرین میانسال کنفرانس که مشتاقانه سراپا گوش بودند ضمن دفاع از هورمون درمانی گفت که: « من گاهی که به این مهمانی های شبانه میروم و مردان با تجربه و موفق را می بینم با سن های حدود ٧٠- ٨٠ سال که متاسفانه در گوشه ایی مشغول چرت زدن و خمیازه کشیدن هستند یا آب دهان شان سرازیر است. با دیدن آنها به خودم می گویم این از تک و تا افتادن نباید اتفاق بیفته … همه میدونیم که اینا فقط هورمون شان ته کشیده!»
هرچند چاره ای برای جاودانگی هنوز پیدا نکرده است ولی دست دانشمندان درد نکند چون قولِ همیشه جوان ماندن را کمابیش در دسترس آمریکایی های طبقه متوسط قرار داده است با زنبیلی پر ازداروهای جوان ساز و ترمیم کننده. شما می توانید دوباره جوان شوید تا مادامیکه هنوز نمردید.
دولت های غربی به همراه یار همیشگی شان، بخش خصوصی، مشغول صرف ٣٠ درصد بوجه درمانی کشورهای فوق برای زنده نگه داری دو سال آخر عمر سالخوردگان می باشد. بیشتر هزینه ها مصروف ماشین های حفظ کننده جان هایی می شود که رمقی درآنها نمانده است.
پیشرفتهای پزشکی ٥٠ سال گذشته به طور متوسط ١٠ سال به عمر آمریکاییها افزوده است. و همه این تلاشها به نظر می رسد که مقدمه ای برای افزایش ٢٠-٣٠ و ٥٠ ساله به عمر بشر است. دانشمند متخصص پیری درمانی «آوبری دوگری» که یکی ازمعتبر ترین اشخاص در زمینه افزایش طول عمر می باشد معتقد است که: « از طریق بازسازی سلولها و کند کردن متابولیسم می توانیم تا پایان این قرن، توقع مردن را از ذهن افراد سالخورده پاک کنیم».
او می افزاید تصور اینکه بشر تا حدود هزار سال عمر کند کاملا علمی است. او می گوید : « ما با تکنولوژی آینده سیار نزدیک،تعریف جدیدی از امکان بشری و حتی خود بشر خواهیم داد ». بشر هرگز نتوانسته است که مرگ را به طور کامل بپذیرد.
مرگ همیشه برای بشر ترسناک بوده و یکی از اصلی ترین راه ها برای سرپوش گذاشتن بر این ترس، پذیرفتن زندگی بعد از مرگ بوده است و نشانه های بیشماری برای این ترفند بشری می توان سراغ گرفت. تابوتهای مملو از جواهر اهرام ثلاثه، خاکستر مردگان هندی که رودخانه گنگ را تقریبا بند آورده است، غارهای قبرستانی رومیان و مذاهب دره سامری که بهشت را به بشر وعده داده اند از شناخته ترین ها هستند.
رمان نویس مشهور انگلیسی جولیان بارنس در کتاب خاطراتش « چیز ترسناکی نیست » که به بهانه مرگ برادرش و شروع دوران پیری خودش نوشته است می گوید : « چهل ساله شدن در دوران قدیم خودش نعمتی بود با آنهمه جنگ و مرض و پزشکانی که بیشتر می کشتند تا شفا دهنده باشند. مردن به مرگ طبیعی در قرن ١٧ یک شانس بزرگ و حتی غیر قابل باور بود ولی در زمانه ما تبدیل به یک حق بشری شده است»
فیلسوف نیویورکی دانشکده « نیو اسکول » اقای کریشلی در باره ترس از مردن می گوید : « چیزی که زندگی بشر معاصر را رقم می زند ترس از مرگ نیست» که امری است واضح و طبیعی « بلکه یک وحشت بیش از حد است از محو و نابود شدن». کریشلی در « کتاب فیلسوفان مرده » به جمع آوری نظرات ٢٠٠ فیلسوف در رابطه با نظر شخصی شان در باره مرگ خویش می پردازد. او در کتابش به خیل کسانی که اعتقادی به زندگی پس از مر گ ندارند راه حل های متفاوتی برای پذیرش راحت تر مرگ معرفی می کند.
Biogerontologis
Alexander Provan, End-of-Self Help, The Nation Magazine
http://www.thenation.com/article/end-self-help#
Simon Critchley. Book of Dead Philosophers
http://books.google.ca/books/ab /The_Book_of_Dead_Philosophers.html?id=pgTDlLHAMekC
