رباتها هنوز راه طولانی دارند تا درد را احساس کنند و بعد مثل انسان قادر باشند هم درد را در صورت خودشان بروز دهند و هم شاهد آن در چهره دیگران باشند. اگر تحول ربانها با همین وضعیت پیش رود کم کم می توانند احساس همدردی را نیز تجربه کنند.
محقق دانشگاه ژاپنی اوزاکا « مینورا آسادا» یک آدم ماشینی با توانایی ثبت حس لمس و درد را در برابر موسسه صنایع پیشرفته امریکا به نمایش گذاشت.
آقای اسادا توانسته است یک «سیستم عصبی درد» را در ساختمان بدن یک ربات نصب کند. او سر یک رباط که شبیه یک پسربچه است را طراحی کند که از پوست صورت بسیار حساسی برخوردار است و می تواند تاثیر لمس یا حتی ضربه وارد شده بر روی صورت را تشخیص دهد.
این همان رباتی است که آقای آسادا قبلا توانسته بود حالت های احساسی مختلف را بر صورتش تعبیه کند
رباتها روز به روز باهوشتر و به تعبیری حساس تر می شوند. این قدم های کوچک برای ایجاد توانایی بروز لبخند یا نشان دادن حالت درد در صورت، می تواند با پیشرفت گیرنده های سیستم عصبی که در بدن و مغز شان افزوده می شود آنها را به احساساتی که انسانها دارند نزدیک سازد.
قدم اصلی بعدی نهادینه کردن این احساسات در درون مغز رباط است. مرحله ایی که به رباتها اجازه می دهد نه تنها شاد شوند بلکه از خبر شاد مربوط به انسان یا رباط دیگر هم شاد گردند.
Linking sense of touch to facial movement inches robots toward ‘feeling’ pain
