روی گوشی لیست فیلم‌های درحال اکران را بالا و پایین می‌کردم، هیچ فیلم توصیه شده‌ای در میان لیست وجود نداشت. چاقی، نیوکاسل، زهرمار، ایکس‌لارج، قسم و…
در میان لیست چشمم به فیلم «ایده اصلی» به تهیه کنندگی و کارگردانی آزیتا موگویی خورد. خیلی برایم جالب بود ببینم آیا توانسته به خوبی از عهده پروژه ایی که خودش سرمایه گذاری کرده برآید یا نه؟
با سرچی که در گوگل کردم متوجه شدم ایشان قبلا فیلم «تراژدی» را هم کارگردانی کرده اما اولین بار است که همزمان تهیه‌کنندگی را هم به عهده داشته است. نقدهای عجیب و غریب راجع به فیلم باعث شد که تصمیمم را سریعتر بگیرم و به تماشای فیلم بروم.
سالن خلوت بود. جمعا ۱۲ نفر وارد سالن شدیم و طبق بی‌قانونی عجیب حاکم بر سالن سینماهای ایران، تا لحظه آخر همگی به دنبال زاویه مناسب برای دیدن فیلم، سالن را عقب و جلو می‌رفتند و مانده بودند میان این همه صندلی خالی کدام را برای نشستن انتخاب کنند.
آغاز فیلم از ویلایی در جزیره «هندورابی» از توابع بخش کیش شهرستان بندرلنگه در استان هرمزگان بود که بسیاری از ایرانیان حتی اسمش هم به گوش شان نخورده است. مثل معاملات و بده بستان هایی که بخش بزرگی از شرکت های اقتصادی از آنها خبر ندارند.
بعد یک تصویربرداری هوایی زیبا از مسیر ویلا تا اسکله و سپس قایق سواری بهرام رادان در نقش مهندس سعید پارسا تا جزیره کیش… فیلم با صحنه‌های پر زرق و برق آغاز شد و این مهر تاییدی بود بر نقدهایی که به هالیوودی بودنش اشاره کرده بودند.
در خلاصه داستانِ معرفی فیلم، آمده که ایران و اسپانیا قصد راه‌اندازی یک پروژه بزرگ در جزیره هندورابی را دارند. مهندس سعید پارسا که چندسالی است از همسرش رؤیاعضدی (با بازی مریلا زارعی) جدا شده، رئیس یکی از چندین شرکت حاضر در مناقصه است. فیلم در مورد آدم‌هایی است که برای رسیدن به موفقیت و بردن پروژه حاضرند دست به هرکاری بزنند و برای آنها قطعا هدف وسیله را توجیه می‌کند.
ایده‌اصلی راجع به پدیده آقازادگی و رانت‌خواری است. راجع به نسلی از متمولین نوکیسه است که زشتی و پلشتی را به نهایتش رسانده‌اند و از هر بهانه‌ای حتی رفاقت دیرینه برای کلاه‌برداری استفاده می‌کنند.
فیلم به خوبی فضای جنگل‌گونه و بی‌قانون اقتصاد ایران را به تصویر می‌کشد. این نوع تمول و نسل شیکی که دارد در این سیستم بار خود را می بندد نمی توانست طور دیگری تصویر شود. «ایده اصلی» طبیعی است که نمایشی خوشرنگ و لعاب از پلشتی باشد. صحنه های لاکچری جذابی که هالیوود قبلا بارها به رخ ما کشیده است.
خانم آزیتا موگویی در ایجاد ظرف مناسب برای محتوی موضوع فیلمش موفق بوده است. انگیزه های این کارگردان به خودش مربوط است و بعد از یکی دو فیلم دیگر می شود آنها را پیدا کرد ولی این فیلم به سهم خودش نوعی مستند تصویری از وضعیت قشر متمول جدیدی است که در ایران شکل گرفته است.
