سقراط می گوید زندگی که بدون پرسش و تشخیص به پیش رود ارزش ندارد. به تعبیری انسان بهتر است مدام زندگی خودش را مورد انتقاد و بررسی قرار دهد. هر وقت که ممکن است به این فکر کند که کجای زندگی اش ایستاده است و فاصله اش با هدف هایی که دارد چقدر است؟
تحقیقات نشان داده است آنهایی که از تحلیل و بررسی و حتی انتقاد از وضعیت خودشان، پرهیز می کنند شانس اینکه تصمیمات اشتباه بگیرند بیشتر می گردد. تصمیماتی که باعث صدمات روحی و مالی می شوند و ریسک افزایش افسردگی شان را فراهم می کند.
ژولیوس سزار ژنرال مشهور دوران رم باستان معروف است به روشی برای تشخیص مسائل و حل مشکلات به نام illeism که فرد سعی می کند با خودش به عنوان یک فرد دیگر وارد گفتگو و بحث شود. او از این طریق به انتقاد و بازخواست رفتار خودش دست می یافت. روشی که به او اجازه می داد در حین بررسی یک رفتار یا عمل، مقدم بر هر چیز، فریب خودش و احساساتش را نخورد.
او معتقد است وقتی فردی تنها نشسته است و پیش خودش به رفتار خودش می اندیشد. این فرد بهتر است خودش را مورد خطاب قرار می دهد انگار که مخاطبش فرد دیگر است.
مثال فارسی اش اینطور می شود که بهرام پیش خودش بگوید :« بهرام چطور به خودش قبولاند که بیش از حد مشروب بخورد؟»
ژنرال رم باستان معتقد است با این روش انتقاد از خود، فرصت کوچکی ایجاد می کند تا کمی از زاویه دید خودش، فاصله بگیرد و با وابستگی عاطفی کمتری، رفتار خودش را بررسی و قضاوت کند.
آدمها اگر موقع بازبینی یک مسئله یا مشکل یا اختلاف، از حس و تعصب خود کمی فاصله بگیرند این فرصت را می یابند تا به تصمیم و نگاه همه جانبه تر دست یابند.
ما انسانها با هر سطحی از شعور و تجربه و دانش، محدودیت هایی که به طور ژنتیک در وجود فیزیکی ما تعبیه شده است را نمی پذیریم و به هر شکل ممکن سعی می کنیم انکار کنیم که خطاپذیر هستیم.
تحقیقات دیگر نشان داده است فاصله گیری از خود و تمرین گفتگو با خود از زاویه نگاه یک نفر دیگر به افزایش خردمندی و پرهیز از خودبزرگ بینی منجر می شود.
https://aeon.co/ideas/why-speaking-to-yourself-in-the-third-person-makes-you-wiser
https://www.healthline.com/health/mental-health/self-talk#switch-gears
This is an adaptation of an article originally published by The British Psychological Society’s Research Digest.
