محققین زیست شناس دانشگاه تکزاس موفق به کشف ۲۴ ژن مربوط به تک همسری شدند که در بدن مهره داران وجود دارد.
چون همه مهره داران پیشینه ژن مشترک ۴۵۰ میلیون ساله دارند طبیعتا همه گونه های شان در خود ژن هایی دارند که در دیگری تکرار شده است. ژن هایی که ممکن است تعیین کند مثلا یک غورباقه بر اساس شرایط بقا، مجرد بمانند یا تک همسری را برگزینند.
در این تحقیق، بیولوژیست ها از هر گروه مهره داران نظیر قورباغه، موش یا پرنده، دو نوع نر را دستچین کردند که یکی با سیستم تک همسری روزگارش می گذرد و نوع دیگر با یک مونث، در فصل های متمادی نمی ماند.
برای مثال وضعیت تطبیق یک غورباقه نر با محیط تعیین می کند که انتخاب جنسی اش برای زاد و ولد مجردی یا متاهلی باشد و ربطی به بی وفایی یا وفادار بودن شان ندارد. این ضرورت و تنازع بقا است که ژن تک همسری را در آنها بیدار یا خاموش می سازد.
در تصویر بالا قورباغه قرمز ترجیح می دهد فقط با یک قورباغه ماده بماند ولی قورباغه سبز بقای نوع خود را در زناشویی با هر ماده ایی که برایش ممکن است تضمین کند.
هنوز معلوم نیست انسانها که از جدیدترین انواع مهره داران هستند از این ۲۴ ژن مشخص تک همسری برخوردارند ولی زندگی ۱۰ هزار سال گذشته نشان می دهد که سیستم زناشویی تک همسری از رفتارهای اصلی نژاد انسان هم بوده است.
هنوز مشخص نیست آیا بشر تجربه زناشویی تک همسری را بر اساس تحول سیستم اجتماعی و قابلیت های مغز بسیار پیچیده اش انتخاب کرده است یا بخش های از ژن های تک همسری مشاهده شده در حیوانات را دارا هستند.
Scientists Just Identified a Universal ‘Genetic Formula’ For Monogamy
The secret of love: promiscuous voles point to a gene for monogamy
