آدم هایی که می خواهند همه را راضی نگه دارند در حقیقت فکر می کنند چاره دیگری ندارند جز آن‌که مثل موم در مقابل توقع دیگران نرم باشند.
افرادی که دوست دارند به همه خوش خدمتی کنند در دوران کودکی، والدینی داشتند که هر رفتار طبیعی فرزندان شان را با خشم، تهدید و تحقیر، پاسخ می دادند.
این نوع کودکان راه دیگری نداشتند جز اینکه حواس شان باشد رفتاری از آنها سر نزند که باعث خشم و ناراحتی والدین گردند، کودکانی که مدام می خواستند دیگران را راضی نگه دارند.
اما بهتر است درک کنیم ما دیگر یک کودک وابسته و محتاج و بیچاره نیستیم که برای بقای مان می بایست حتماً هر کاری کنیم تا رضایت والدین یا دیگران را جلب کنیم. خوش خدمتی و تلاش برای جلب رضایت فقط در کودکی یک تاکتیک موفق بود.
ما در بزرگسالی می توانیم احساسات مان را بهتر و کامل و مستقل، ابراز کنیم. کافی است یاد بگیریم صادقانه و با شجاعت تمام، خودمان باشیم.
همه ما نقطه ضعف هایی داریم. خطاهایی از ما سر میزند و حتی گاهی نیت های بد پیدا می کنیم. برای همین تک تک ما می توانیم درک کنیم که دیگران هم نقص و ضعف و اشتباه داشته باشند. قرار نیست همیشه دیگران حق داشته باشند
گاهی ضمن احترام و بدون پرخاش، می شود ایراد گرفت و انتقاد کرد. گاهی می شود به خاطر منفعت و آرامش خودمان، به درخواست دیگران جواب رد بدهیم. ما بزرگسالان مجبور نیستیم همه را راضی نگهداریم.
People-Pleasing: and How to Overcome It
