فيلم حرفه اى و خوش ساخت July 22 شايد سياسى ترين فيلمی باشد كه کارگردان سه گانه بورن در كارنامه خود دارد. بورن ها تعريف فیلم اكشن سياسى را تغيير دادند وبه لحاظ فرم بصرى و روايی تاثير بسيارى بر جيمز باندها هاى بعد از خود گذاشتند.
فيلم جدید پال گرینگرس بازسازی حمله مسلحانه يك تروريست نئونازى و كشتار ٧٧ نفر از دانش آموزان يك كمپ تابستانى در نروژ می باشد.
مهم ترین ویژگی فيلم، ان نحوه برخورد با مسئله خشونت و تروريسم ایدئولوژیک، در دنياى امروز است. این فيلم به جاى اقدام متقابل و انتقام جويانه، سوء استفاده سياسى از موضوع و يا دامن زدن به خشم افكار عمومى، پيشنهاد ديگرى دارد.
پس از اينكه تروريست نئو نازى دستگير مي شود تمام سيستم از نخست وزير، قوه قضائيه و پليس، تا افكار عمومى و خانواده قربانيان و حتى قربانيانى كه آسيب ديده ولى زنده مانده اند بيش از حد تصور خویشتندارى و رفتار معقول و انسانى از خود نشان مي دهند.
اين رفتار صبورانه در ابتدا كمى تماشاگر را كه شاهد اين قتل عام فجيع بوده عصبانى مي كند ولى بتدريج با لحن فيلم همراه مي شود و روش اخلاقی جدید برایش قابل پذیرش می شود.
قاتل از تمام حقوق انسانى برخوردار است، بهترين وكيل شهر را برمي گزيند، عقايدش را آزادانه در دادگاه بيان مي كند، خود را بيمار روانى نمی داند وعمل وحشيانه اش را نه آدمكشى بلكه جنگ با دولت و مخالفت با حضور مهاجران غير اروپائى می شمارد.
او حتى مي تواند با نخست وزير کشور در باره نظراتش گفتگو كند. كسانى كه جان به در برده اند به عنوان شاهد در دادگاه حاضر مي شوند و چشم در چشم متهم سخن مي گويند و عقايد و نتايج كارش را به چالش می كشند، نخست وزير در ميان خانواده قربانيان حاضر می شود و به جاى وعده انتقام فقط از آنها عذر مي خواهد و می گويد بايد می توانست بهتر عمل كند.
همه اينها، خيال پردازى هاى فيلم نيست چون بر اساس كتاب مستندی در باره این اتفاق منتشر شده است الهام گرفته است.
وقتى اين فيلم را مثلا با «به وقت شام» حاتمى كيا و يا «ماجراى نيمروز» مهدويان كه اتفاقا هر دو از آثار به اصطلاح فاخر سينماى ما در مواجهه با تروريسم هستند مقايسه كنيم تازه متوجه فاصله عميق يك سيستم ايدئولوژى زده و خشك مغز با جامعه باز و دمكراسى خواه مي شويم و درمى يابيم كه چرا نمي توانيم از اين چنبره تكرار خشونت خلاص شويم.
