در اولین واکنش شاید خیلی ها بگویند خودکشی دو نفر آدم مشهور، هیچ فرقی با دو انسان دیگر ندارد. ولی خودکشی افرادی که با زحمت و همت شخصی تبدیل به چهره آشنای ملی یا جهانی می شوند برای بسیاری از آدمها باورنکردنی است. خودکشی آدم های موفق یا مشهور که هرچه خواستند به دست آورده اند با عقل و شعور بشر جور در نمی آید.
خودکشی افراد مطرح که دستاوردهای خوبی در زندگی داشته اند می تواند مهمتر از مرگ دو نفر انسان عادی باشد ولی نه به خاطر اینکه ارزش جان شان بیشتر است بلکه به خاطر اینکه افراد مشهور به نوعی سمبل خوشبختی و حتی رویاهای بسیاری از افراد دنیا هستند. وقتی آنها تن به مرگ می دهند خیلی ها دچار ترس و یاس می شوند.
مرگ این نوع انسانها زنگ خطر افزایش خودکشی را به صدا در می آورد. خودکشی افراد مشهور می تواند گریبان افرادی که از تنهایی، بیکاری و طلاق و جنگ و بیماری های سخت در رنج هستند را نیز بگیرد. بشر از خود می پرسد اینها که روزگار به کام شان است از زندگی می گریزند ما چرا باید تحمل کنیم؟
طبیعی است که باید نگران دامنه وسیعتری از خودکشی ها در آینده باشیم. بخصوص که جوامع سیاره ما شاید مثل اهالی یک روستا از هم خبر دارند و از هم تقلید می کنند و یاد می گیرند.
بیائیم در حد توان، با همه آنهایی که در حلقه زندگی ما هستند بیشتر توجه کنیم. مهربانتر باشیم و برای شان وقت بگذاریم. بشر احتیاج به معنویات دارد. به عزیزان مان احترام بگذاریم و سعی کنیم بر شادی و رفاقت بیفزائیم.
The Tragedy and Dangers of High-Profile Suicides
image source
