حکومت ایران بحران می سازد و تا مرحله بستن تنگه هرمز می رود و بعد وقتی شریان مادی اش یعنی نفت شروع به قطع شدن کرد، تن به سرکشیدن جام زهر می دهد. این کار را با امریکا دوباره خواهد کرد.
دفاع از ایران می تواند فرق داشته باشد با دفاع از حکومت بحرانساز و فاسد که واقعا نماینده مردم ایران نیست. از حمله نظامی خارجی ها، تنها گروهی که سود خواهد برد آنهایی هستند که بارها ثابت کردند جنگ برای شان نعمت است.
مشکل براندازانی که چشم امید به دخالت نظامی خارجی ها بستند این است که نمی فهمند جنگ، فقط به مردم ایران آسیب می رساند.
اگر جمهوری اسلامی، به زور اسلحه خارجی ها بروند آنوقت می شوند طالبان که تا ابد ایران را در آتش انتقام شان می سوزانند. حکومت اسلامی همینطور که پیش رود آنقدر بی لیاقتی و فساد شان سراسری می شود که برای همیشه از دل و جان همه مردم ریشه کن خواهند شد.
ما بهتر است عجله نکنیم و دنبال راه میانبر و کودتا و دخالت خارجی نباشیم. ایرانیان دارند هم سرنوشت می شوند و این قدرت عظیمی است که این کشور کهنسال را بارها در برابر بحران های سخت، پابرجا نگاه داشته است. ایرانیان می توانند با اعتراضات مدنی، حکومت را تغییر دهند. اتفاقی که همه شاهدیم مدام در حال گسترش است.
حکومت های غرب و شرق نمی خواهند حکومت ایران عوض شود. می خواهند این حکومت مذهبی را نگه دارند چون ضعیف و بی پشتوانه و بی آبرو است و می توانند بیشتر از معمول، از ج. ا باج بگیرند.
کشور ما توسط یک مدیریت متوهم، در حال ویران شدن است. هم مخالف دخالت نظامی خارجی ها باشیم و هم فکر نکنیم ناچاریم به خاطر وضعیت وخیم کشور، مدافع مسببین بحران کشور هم باشیم.
