پسری هستم ۲۱ ساله. طراح گرافیک که تو یکی از شرکت های تبلیغاتی مطرح شهرمون کار میکنم. خانواده ام تشخیص دادن بجای پرسه زدن تو کوچه خیابون و احتمالا گشتن با دوستان ناباب، از دوره دبستان سرکار برم والبته خودم هم شاگردی و در مغازه بودن رو ترجیح میدادم.
تا یکی دو سال پیش هیچوقت به آینده ام فکر نمیکردم برای همین همیشه پی خوشگذرونی بودم و تقریبا هرچی که پس انداز اون چند سالم بود و هرچی که بعدش درآوردم رفت پای دوست و دوست دختر و مسافرت. الان منم و درآمدی که بیستم ماه که میشه چیزی ازش نمی مونه و ترس از آینده.
شاید مسخره باشه در این مورد از شما راهنمایی بخوام اما واقعا نمیدونم چیکار کنم. پس انداز کردن و خرج نکردن رو بلد نیستم و راهی هم نیست که درآمدم رو افزایش بدم. هیچوقت نمیخوام یه زندگی معمولی پایین مثل زندگی خودم برای بچه هام بسازم و از طرفی راه حلی برا داشتن و ساختن یه زندگی بهتر به ذهنم نمیرسه. دقیقا خودمم نمیدونم از شما چی میخوام اما بیشتر خواستم دردودل کنم. شاید خیلی مسخره باشه دغدغه من ولی من هرچقد دودوتا چارتا میکنم میبینم حالا حالاها باید تو حسرت یه ماشین باشم چه برسه به یه آینده بدون دغدغه مالی.
آرمان عزیز
نگرانی‌ات هشیارانه است ولی برای تو فکر کردن در باره ازدواج هنوز خیلی برایت زود است. تو حداقل ۷ الی ۱۰ سال دیگر داری که موقعیت مالی و پس انداز و شغل بهتر، برایت ایجاد شود. تا وقتی خودت آماده نیستی به سمت افزایش مسئولیت زندگی و تشکیل خاواده و پدر شدن نرو … برای مدتی سعی کن بنیه مادی ات خودت را کمی سر و سامان دهی … گذشتن از سطح اقتصادی کنونی ات با صبوری و دقت زیاد در خرج کردن، غیرممکن نیست.
بعدها با مقداری پس انداز و حمایت احتمالی خانواده خودت و احتمالا شاغل بودن دختری که وارد زندگی ات می شود، شانس یک ازدواج، غیرممکن و غیرعادی نیست. حتما هم امکان داشتن یک ماشین برایت فراهم می شود..
یادت نرود که وضعیتی که تو داری خیلی شبیه اکثریت جوانان ایران و حتی دنیا است. برای همین هم، بی دلیل نیست که ۴۰ درصد بشر دنیای معاصر مجرد هستند چون نمی خواهند بی گدار به آب بزنند.
image source