در این ویدئوی کوتاه و بدون جهت گیری سیاسی، شاهد یک گزارش کوتاه هستیم از گسترش خودکشی بین کودکان و نوجوانان و بزرگسالان در روستاهای کوبا… مردم و اعضای خانواده اصلا نمی دانند دلیل این ماجرای اسف انگیز چیست.
در کنار آن، هجوم همیشگی مردم کوبا برای فرار از کشور به هر شکل ممکن ادامه دارد. تقریبا هر سال 20 هزار نفر بر تعداد پناهندگان کوبایی به امریکا اضافه می شود.
شکی نیست شادی و ساده زیستی در وجود همه امریکای لاتین وجود دارد. رقصیدن و موسیقی در کوبا هم هست… ولی سخت است انسان معاصر باشی، دکتر و مهندس و معلم و محقق و هنرمند باشی ولی فقیر و محدود شده و کنترل شده باشی.
کوبا یک پرورشگاه بزرگ است که خیلی هم خوب اداره می شود. این ولی کافی نیست. دیر یا زود روح و روان انسان در مقابل این شیوه اجباری زندگی، خودآگاه یا ناخودآگاه فرو خواهد ریخت.
مردم کوبا نمی خواهند توسط یک نوع مدیریت که خودش را حق مطلق می داند زندگی و سرنوشت شان رقم بخورد … کوبا مثل یک جامعه منجمد شده در 70 سال پیش زندگی می کند. مردم کوبا عملا در یک موزه تاریخی به گروگان گرفته شده اند.
مردم یا از کشور فرار می کنند یا سرد و بی حوصله، زندگی را می گذرانند یا اگر امکانش باشد شروع می کنند به زیرآبی زدن می کنند. به هر فروشگاهی سر بزنید در کنار اجناس دولتی، پیشنهاد خرید و فروش اجناس زیرمیزی به توریست ها پیشنهاد می شود.
موج بزرگی از توریست ها برای دستیابی به سکس ارزان به کوبا می روند. شاید در خیابانهای شهرها، روسپی ها نباشند ولی زنان و دختران فقیر مردان توریست را به خانه های شان راه می دهند.
توریست های ایرانی و کانادایی زیادی هستند که تعریف می کنند یاد گرفته اند به خانه کوبایی ها می روند و با پرداخت مبلغی ارزانتر از هتلها، مستاجر موقت می شوند و صد البته با دادن پول های بسیار کم به دختران و زنان کوبایی که از قضا اکثرشان تخصیلات و تخصص هم دارند با آنها در خانه شانه همبستر می شوند.
Gripped by a suicide epidemic, a rural Cuban community struggles to find answers
