از هزاران سال پیش بشر متوجه شد که از بقیه جانوران روی زمین فرق دارد. هر چقدر که قدرتش بر طبیعت و حیات بیشتر می شد از سایر موجودات زنده فاصله گرفت و خودش را خاص و مجزا یافت.
مدتی گفتیم انسان موجودی است سخنگو … بعدها مدعی شدیم انسان برتر از همه موجودات است چون ابزار ساز است… بعد به فکرمان رسید چون متفکر هستیم پس با بقیه حیوانات فرق داریم.
ولی روز به روز با شناخت بیشتری که از سایر حیوانات به دست می آوریم فهمیدیم که حیوانات دیگر ابزار می سازند. خیلی های شان سخنگو و بسیاری شان، قدرت تفکر دارند.
پس فرق واقعی ما چیست؟ ما چطور توانستیم این همه تغییر تمدنی داشته باشیم. سفینه ارسالی ما از منظومه شمسی هم خارج شود و موسیقی و ادبیات و فلسفه داشته باشیم؟
محقق دانشکده « جانورشناسی» اکسفورد Antone Martinho-Truswell سعی کرده است از یک عامل و قابلیت در انسان حرف بزند که باعث همه تحولات و تمدن بشری و تفاوت اصلی انسان با حیوان است.
او معتقد است اختراع و توسعه سیستم خودکار یا همان اتوماتیزه، ویژگی توانمند انسانی است. قابلیتی که در حیوانات دیگر دیده نشده است.
او می گوید پرتاب نیزه و بعد تیرکمان، اولین قدم در ایجاد استفاده از انرژی اتوماتیک بود. در این مرحله بشر سعی کرد بخشی از کارهای فیزیکی که برایش سخت بود و بدن ضعیفش نمی توانست را با ساختن ابزار اتوماتیک جبران کند. ما با پرتاب نیزه فقط از بازوی مان استفاده نکردیم. انرژی و چرخش و نوک نیزه اجازه می داد بیشتر از حد مقدار انرژی مان و سریعتر از دوندگی، به هدف برسیم.
در قدم بعدی سعی کردیم بر توانایی مغزمان بیفزائیم تا ذهن ما بیش از مقداری که می توانست مورد استفاده قرار بگیرد. در آغازِ این شیوه از اتوماتیک سازی، ما برای مبادله با انسان ها و قبایل دیگر، آن هم وقتی که اعداد قابل شمارش ما در حد انگشتان دست بود، یاد گرفتیم از تکه های چوب استفاده کنیم.
ما شاید نمی دانستیم عدد 88 یعنی چقدر ولی 88 تکه چوب نشانهِ اتوماتیکی بود از مقدار دارایی ما … در مرحله بعدی با ایجاد نشانه هایی شبیه سکه یا پول یا یک وسیله ماندگار مثل طلا، یک ارزش تقریبا ثابت بین خود و اجتماع اطراف ایجاد کردیم. پول یک اختراع اتوماتیک برای بده بستان اقتصادی شد.
به نظر او قدم های بعدی خیلی کند بود و فقط بر توسعه ماشین های خودکار مکانیکی مثل اسیاب بادی و آبی، چکش و سندان و وسایلی مشابه آن نظیر ترازو و قیچی و ارابه محدود می شد. همه این اختراعات اتوماتیک در حد اتوماتیزه مکانیکی بود
اما در اوائل قرن 19 با ساختن ماشین پارچه بافی به صورت کاملا اتوماتیک، توانستیم ترکیبی از بهره برداری فیزیکی و ذهنی از نیروی خودکار را عملی سازیم.
ما به ماشین بافندگی هم یک نقشهِ نوشته شده از نحوه درهم بافی نخ ها را دادیم و هم تکنیک بافته شدن آنها به صورت مکانیکی را راه انداختیم … اتوماتیزه شدن از آن پس با سرعتی غیرقابل باور، در تمدن انسانی توسعه یافت. از ماشین حساب تا کامپیوتر…
این روزها آدم ماشینی ها دارند اکثر شغل های انسانی را به کامل ترین و خستگی ناپذیرترین حد ممکن انجام می دهند.
از نظر محقق دانشگاه آکسفورد Antone Martinho-Truswell بهره وری از دانش اتوماتیک یک ویژگی بسیار خاص انسانی است و قدرتی است که در در هیچ موجود دیگری یافت نمی شود.
انسان از اتوماتیزه برای این استفاده نمی کند که از تنبلی لم بدهد تا کارش را ماشین انجام دهد. انسان با افزایش پیچیدگی مداوم صنعت اتوماتیک، بر قدرت حسابگری، تحلیل، تولید، خلاقیت و بلندپروازی خود می افزاید. حق بشر نیست از جسم خودش برای رسیدن به نیازهایش استفاده کند. بشر فقط ابزاری می سازد که به طور خودکار، نیازهای بشر را عملی می سازند.
To automate is human
https://aeon.co/essays/the-offloading-ape-the-human-is-the-beast-that-automates
image source
