ثابت شده است که چاقی دور شکم رابطه مستقیم با افزایش بیماری های قلبی، بیماری قند و سرطان دارد. ولی چرا باید حتی اگر چاق نیستیم هم نگران باشیم اگر شکمِ بزرگتر از حد معمول داریم؟
قبل از همه بد نیست توضیحی در باره دو نوع چربی جمع شده در بدن داده شود. به طور طبیعی یک نوع سلول چربی زیر لایه های پوست ما وجود دارد به نام subcutaneous که طبیعی و بی ضرر است و همه انسان ها نسبتی از آن را دارند.
چربی نوع دوم که در درون بدن ما جمع می شود، سلول هایی هستند که ما احتیاج نداریم و وجودشان بخصوص در اطراف دور شکم که به اعضای داخلی نظیر جگر، قلب، کلیه نزدیک هستند بسیار خطرناک است. برای همین خیلی ها ممکن است بدن متناسبی داشته باشند ولی همچنان عارضه چاقی شکم و خطراتش را با خود حمل کنند.
این چربی های موضعی یا visceral علاقه خاصی دارند که دور شکم مردان جمع شوند. چربی اضافی در بدن زنان به طور طبیعی به دور باسن شان جمع می شود تا برای دوران حاملگی در دسترس باشند.
برای مردان ولی طبیعت و تکامل، کمی ناعادلانه رفتار کرده است. مردان هرچه مسن تر می شوند و از سرعت و قدرت کار و شکارشان کم می شود بر ذخیره چربی دور شکم شان برای روز مبادا افزوده می شود.
همه سلول ها در حین انجام وظیفه مقداری سم و ضایعات ایجاد می کنند که باید دفع شود. انبوه سلول های اضافی چربی دور شکم، باید تصفیه روزانه شوند. برای همین مقدار زیادی اسید چرب و سایر مواد ناخواسته وارد جگر می شوند.
جگر قادر به تخیله مداوم شان نیست و افزایش مواد سمی فوق، علامت هایی را در جگر ایجاد می کنند که باعث افزایش قند خون می شود. قند خون هم قلب و هم کلیه را خسته می کند.
بر اساس اندازه گیری ها انجام شده برای زنان، دور شکم بالای ۹۰ سانتیمتر خطرناک است و برای مردان از حدود ۱۰۲ سانتیمتر خطرناک محسوب می شود.
