فقط در امریکا بیش از ۴۲ میلیون انسانِ تنهای بالای ۴۵ سال، زندگی می کند. نسبت همین آمار را می توان نه تنها در تمامی کشورهای غربی بلکه در اکثر شهرهای بزرگ دنیا مشاهده کرد.
تنهایی یک وضعیت فیزیکی نیست و شاید اصلا ربطی به مجرد زندگی کردن نداشته باشد. خیلی ها تنها زندگی می کنند ولی درون انواع گروه های اجتماعی حضور دارند. حدود ۶۰ درصد متاهل ها هم جزو همین گروه از افراد هستند. چون در درجه اول، تماس عاطفی یا دلبستگی به دیگران در زندگی شان وجود ندارد.
بعضی از افراد هم هستند که تحمل حضور دیگران را ندارند. آنها به دلایل متفاوت، نسبت به روابط و ماجراهای معمولی زندگی حساسیت بیش از حد به خرج می دهند چون در قدم اول، اصلا نمی خواهند آرامش محیط شخصی شان، به هم بخورد. به یک زندگی تا حد ممکن بی دردسر خو کرده اند و نمی گذارند هیچ چیز آن را آشفته بسازد. این وسواس آنقدر ادامه می یابد که تنهایی مزمن به سراغ شان می آید و حتی هم اگر بخواهند کنترلش کنند از عهده توانایی شان خارج است.
خطرات و صدمات تنهایی، این روزها مساوی است با ضرری که چاقی مفرط یا سیگار کشیدن هر روزه بر بدن ایجاد می کنند. همه ما بر اساس فرهنگی که در جامعه وجود دارد کمابیش قادریم با دوستان بسیار چاق یا سیگاری مان در باره شیوه زندگی سالمتر و کنترل رفتار و عادت حرف بزنیم ولی معمولا به خودمان اجازه نمی دهیم با دوستان و عزیزان افسرده، روبرو شویم.
در صورتی که کوچکترین توجه و تلاش برای تماس با افراد تنها و نشان دادن احساس نگرانی و بروز علاقه ما نسبت به آنها، بزرگترین قدم برای حل مشکل تنهایی شان می تواند باشد .
اگر در محیط پیرامون فردی را می شناسیم که به دلائل گوناگون، گوشه عزلت گرفته است سعی کنیم تماس مان را از سر بگیریم. وی را به جمع های خودمان دعوت کنیم. با آنها گفتگوهای صمیمی داشته باشیم. آنها را در لحظات مطبوعی از توجه و همصحبتی قرار دهیم تا دوباره مزه مراوده اجتماعی برای شان جالب شود.
یادمان باشد که هر نوع اپیدمی یا عادت عمومی نادرست، درست مثل شیوع یک سرماخوردگی یا نوعی ویروس، دیر یا زود آسیبش به ما و عزیزان ما هم می رسد. نگذاریم زندگی شلوغ ودویدن های بی پایان برای رسیدن به خواسته های شخصی، ما را از دیگران دور سازد.
هیچکدام ما بدون تاثیر متقابل نسبت به همدیگر زندگی نمی کنیم. تنهایی و شرایطی که افراد را به انزوا می کشد وقتی عمومی شود می تواند همه ما را مبتلا سازد. بشر موجودی است اجتماعی و راحت تر است که به رنگ محیط و عادت های دورو برش در آید. اگر سیگار کشیدن، چاقی مفرط یا حتی دروغگویی و بدبینی، عمومی و عادی شود شانس افزایش ابتلای همه ما بیشتر خواهد شد.
Loneliness Poses Greater Public Health Threat Than Obesity
https://www.psychologytoday.com/blog/the-squeaky-wheel/201708/loneliness-
poses-greater-public-health-threat-obesity
So Lonely I Could Die
http://www.apa.org/news/press/releases/2017/08/lonely-die.aspx
Image Source
