عملا زمین روز به روز حالش بدتر می شود چون اصلی ترین عنصر آلوده سازی یعنی مردم جهان، نه تنها از مصرف خود نمی کاهند بلکه مدام به سمت مصرف بیشتر می روند.
دولت های جهان هم که عذر بدتر از گناه دارند. همه احزاب بزرگ هر کشور، بزرگترین پشتیبان های مالی شان، شرکت های بزرگ اقتصادی هستند که چرخِ سود و رشدشان کاملا مرتبط با مصرف هر چه بیشتر همه مردم جهان است.
اما به دور از ایجاد احساس گناه برای مردم و شرکت های سوداگر، به نظر می رسد راه دیگری هم باشد که نمی خواهد میل زیاده طلب بشر را انکار کند. برای همین شیوه ایی از اقتصاد در مد نظرقرار گرفت که بتواند ضمن افزایش مداوم مصرف بشر، نگذارد سیاره کوچک ما فرسوده و مسموم و غیرقابل زندگی شود.
راهی که با مکتب «اقتصاد ماندگار – Sustainable Economy» از حدود 20 سال پیش به راه افتاد و این اواخر به خاطر وضعیت تبدار کره زمین، شتاب جدی به خود گرفته است.
مسیر شتاب مصرف از دایره همیشگی دنیای غرب هم بیرون رفت و این روزها، همه بشر می داند و می بیند که استاندارد متوسط زندگی چیست و حق هم دارد که آن را داشته باشد.
برای همین، چون خطر خفه شدن زمین واقعی تر شده است سرمایه ها و دانش بشر با تمام قوا به سمت یافتن روش های سالمتر تولید انرژی بروند. روزی نیست که گروه جدیدی از دانشمندان، دلایل مشخص تری از گرم شدن و مسموم شدن زمین را ثبت و اعلام می کنند و همراه با آن، تکنیک های جدیدی از هدر ندادن واستفاده مجدد از انرژی ها کشف و اختراع می شوند.
در کنار تکنولوژی بهتر برای جذب انرژی های طبیعی، یک نسل جدید از اختراعات در حال رشد است که به سمت یافتن تکنیک های پالایش هوا رفتند.
کارخانه جذب دی اکسید کربن از هوا، نمونه موفقی از این مسیر است. کارخانه ایی که می تواند در سال 900 تن دی اکسید کربن از هوا بگیرد. دی اکسید کربن جمع شده از هوا به یک مزرعه نزدیک منتقل می شود تا گیاهان آنها را مصرف کنند و اکسیژن پس دهند.
