چرا از ابراز موفقیتِ ایرانی بودن، پرهیز می کنیم

یک ترس و پرهیز سراسری وجود دارد از اینکه اگر از موفقیت ایرانیان حرف بزنیم به حساب حکومت بی عرضه و نابخرد تمام می شود. برعکس شاید بهتر است این منطق را در نظر بگیریم که ایرانیان با همه سختی ها و محدودیت ها، همچنان قادر به رشد توانمندی های شان هستند.  

برای همین به نظر محدود من، ایرانیان یکی از بهترین و خوشفکرترین و معاصرترین شهروندان منطقه هستند. ایرانیان سرشار از ذهن انتقادی هستند چون به طور شگفت انگیز و دردناکی، می بایست خودشان را با یک حکومت معتقد به مرامِ قرون گذشته تطبیق دهند و حتی کم کم از آن عبور کنند.

این همه بر سر مردم ایران نزنیم. آنها را سازشکار و طماع و فرصت طلب و پر مدعا و خس و خاشاک و فریب خورده نشماریم. نترسیم از اینکه مبادا اگر موفقیت مردم ایران را نشان دهیم به نفع حکومت خواهد بود.

رتبه سوم تعداد مهندس در جهان را به دست آورده ایم. این میل به تحصیلات عالیه هر کجا و در هر شرایطی باشیم یکسان است. ایرانیان خارج کشور هم از بالاترین سطح تحصیلات برخوردارند. به هر کجای زمین که رفته ایم از موقعیت تطبیق در تمامی زمینه ها برخورداریم

بیشترین درصد تحصیلات عالیه زنان را در منطقه داریم. زنان ذره ذره برای بالانگاه داشتن روسری با همه اذیت و آزار، ایستادگی نشان دادند. زنان با ایجاد مد و ابراز وجود زنانهِ، مانتوها را به یک لباس تا سر حد امکان مختصر و حتی جذاب تبدیل کردند.

زنان صاحبان مشاغلند. مدیر و متخصص هستند. با همه تبلیغات تحقیر کننده رسمی، در جامعه حضور فعال دارند و نیمی از دانشگاه های کشور را به مدد تلاش خود و فرصتی که والدین با شعورشان می دهند پر کرده اند.

ایرانیان همواره تطبیق پذیر بودند برای همین، هم اسلام را مشروطه سلطنتی شیعه ساختند هم دربار و وزارت مغول ها را بعد از مدتی به دست گرفتند. 

ما ایرانی ها بلندپروازیم، زیاده خواه هستیم و از تخیل زیبای هنری برخورداریم. شجاعیم و عاشق وطن …

باید تاکید کنم که منظورم از خوب بودن ما ایرانی ها احیای امپراطوری های قدیم و برتری نژادی نیست. چون همه ما می دانیم که ایران کنونی در هر نقطه این سیاره زمین، ترکیبی از یک هویت چند فرهنگه است. ایرانی امروز در همه جای جهان، هم شمالی است. هم ترک است و خراسانی. هم عرب و کرد و بلوچ…

شکی نیست که این روزها زندگی در سرزمینی که با خشونت و ریا اداره می شود سقوط اخلاقی اجتناب ناپذیر است. اما به نظر محدود من، این فروپاشی و بحران اخلاقی در درازمدت به نفع وطن ما است.

چون اخلاق اگر مفید و مناسب با جامعه باشد می ماند. اخلاقِ تنگ نظر قدیمی، اخلاق سرشار از گناه و بقیه مرام های سنتی که با دنیای امروز هماهنگ نیستند با سرعت در حال فروپاشی هستند. بی شک بخشی از مرام های خوب هم آسیب می بینند. اما دیر یا زود، مرام های جدید بر اساس ضرورت زندگی شکل خواهد گرفت.

نارضایتی ما از مدیریت نابخرد کشور، نباید دلیل شود که از قابلیت های خودمان حرف نزنیم. این همه بر سر مردم ایران نزنیم.

More from ونداد زمانی
سرگذشتِ جدی در داستانِ سانتیمانتال
یک بنگاه انتشاراتی آمریکایی حدود ۱۵۰ سال پیش از «لوییزیا. می‌. اَلکات»...
Read More