توجه عمومی به کوروش و گردهم ایی اطراف آرامگاه کوروش، بهانه ای برای دهن کجی است. یک اعتراض مدنی خودجوش و ممکن.
چهل سال است بر طبل بد بودن دوران قدیم ایران می زنند ولی نسل هایی که در دامن تبلیغات اسلامی بزرگ شده اند دوباره رو به گذشته ایران آورده اند.
بازگشت به راهکارهای گذشته همیشه عیب نیست. هر ملتی تجربیات و دستاورهایی دارد که مدام می تواند به آنها برگردد. بازگشت به کوروش البته بیشتر یک حرکت نمایشی برای نشان دادن علاقه به چیزی است که در جامعه ممنوع است.
این روزها به میمنت وجود گسترش وسایل ارتباط نظیر تلفن و اینترنت، برای اولین بار جمعیت عمومی هر جامعه ایی، قادر به ابراز وجود و نشان دادن حس و سلیقه خودش در تمام زمینه ها است. قدرتی که روز به روز دولت ها و ازما بهتران ها را وادار می سازد به سلیقه عوامِ جدید، توجه حتمی داشته بشند.
عوام یا طیف وسیع شهروندان به خاطر قدرت خرید اقتصادی یا رای سیاسی شان این روزها می تواند نقش تعیین کننده ای در اقتصاد، فرهنگ و جامعه داشته باشد.
این روزها، شهروندان کشور بیشتر از هر وقت دیگر نقش تعیین کننده در انتخاب سیاست مداران دارند. آنها حتما هم اشتباه می کنند همانطور که خواص و قدرتمندان سیاسی در قرن های متمادی اشتباه می کردند. درست و غلط بودن واکنش عوام جدید، به سرعت، تبدیل به تجربه هایی می شود که در حافظه قابل دسترس دنیای جدید می ماند.
اتفاق اصلی که باید خیلی ها بپذیرند این است که عوام عصر جدید، با سرعت تمام با شعورتر می شود و سلیقه عمومی اش نیز درست مثل خواص، مدام صیقل می خورد.
بیایید از این زوایه دید جدید به همهمه جدید « کوروش » بنگریم.
هنوز عوام یا شهروندان کشورحرف اصلی را نمی زنند وهنوز می توانند توسط نمایندگان حکومت و تبلیغات شان، تحت تاثیر قرار بگیرند ولی قدرت عوام و شعورشان همسو با افزایش استاندارد زندگی بیشترشده است. عوام جدید، سلیقه شان نیز مدام تحول می یابد و از خرافات و شگردهایی که گروه خواص در طول تاریخ، پیرامون شان ایجاد کرده اند فاصله می گیرند.
روشنفکر ایرانی مرتضی پاشایی را نفهمید
https://youtu.be/ooYN1rp61gY?t=1m44s
