قرار شد دوستانم را دوباره به شام دعوت کنم. مثل همیشه دو سه مهمان جدید هم به جمعِ کمابیش ثابت اضافه کردم. رابطه ام با مهمانان جدید که می خواهم به جمع همیشگی اضافه شوند تقریبا شبیه غذای جدیدی است که میل دارم تجربه تهیه اش را برای دوستانم فراهم کنم. ادم های جدید، دنیا و علاقه شان، طعم متفاوتی به جمع می دهد. همه مشتاق و کنجکاو خواهند بود. اشتیاقی که به اشتهای همه خواهد افزود.
مدتی لیست غذاهای احتمالی و یا تدارک ترکیب جدیدی از یک غذا را پیش خودم مرور کردم ولی به یکباره متوجه شدم که مهمانان، طعم غذاهای سابق مرا چشیده اند.
قبل از آنکه دستپاچه شوم شانس به سراغم آمد و یکباره در خانهِ مادرِ همسرم، یک غذای خوشمزه و ساده افغانی به نام «کچری قوروت» را چشیدم. از اینکه انتخابِ غذا تصادفاً صورت گرفته بود راضی بودم. خیالم راحت شد.
از این بهتر نمی شد چون برنج و ماش و کشک را در خانه داشتم و فقط باید گوشت چرخکرده می گرفتم. البته می دانستم که به خاطر پختن یک غذای جدید باید ریسکِ خوب از در نیامدنش را به جان می خریدم. دستور طبخ « کچری قوروت» و ادویه هایش را با دقت کامل ثبت کردم تا برخلاف شیوه آشپزی خودم، دقیقا تقلید کنم تا اشتباهی از من سر نزند.
معرفی غذای جدید می تواند به اندازهِ معرفی مهمان جدید به جمعی که به هم خو کرده اند دردسرافرین باشد و دلخوری ایجاد کند. با این وجود تصمیم قطعی گرفتم تا غذی جدیدی تهیه ببینم.
طرز پختن کچری قوروت:
برنج را می بایست با پیاز سرخ شده و چهار ادویه ( زیره، پودر فلفل قرمز، پودر ادویه «کلو» که طعم تندی دارد و زردچویه) را درون دیگ آب بریزم تا بپزد. ماش از قبل نیم پخت شده را نیز به آن اضافه کردم و با انداختن دو گوجه بزرگ ولی خرد شده، برنج را کمی خوشرنگ کردم. همان چهار ادویه اشاره شده را برای پختن گوشت چرخکرده هم استفاده کردم.
مخلوطِ برنج و ماشِ پخته شده و خوشرنگ را بر روی سینی بزرگ سرو کردم و بلافاصله گوشت چرخکرده را که با همان چهار ادویهِ ذکر شده آماده شده بود به آن اضافه کردم. در پایانِ کار، کشک رقیق شده را هم به آن افزودم.
کچری قوروت کمی محافظه کارانه ولی با طعمی متوسط حاضر شد و مهمتر از همه آنکه توانستم از خطر خمیر شدن برنج ( که آبکش هم نباید می شد) بگذرم. هم کچری قوروت و هم دوستان جدید، احساس راحتی در من ایجاد کردند و مثل همیشه چشمانم از دیدن اشتهای دوستان به غذای جدید برق زد.
