فراموش نکنیم که شکننده هستیم

همه ما در پیرامون خود مردان و زنان نیرومند، بلندپرواز و سخت کوشی را دیده ایم که با تمام توان مشغول رسیدن به اهداف زندگی شان بودند و به ناگهان همه چیز در هم ریخت. کمترین صدماتی که می شود برای شان حدس زد افسردگی است ولی خیلی ها با سکته، آلزایمر و پارکینسون و شایع تر از همه، سرطان، از ادامه مسیر خلاق و پرجنب و جوش شان، باز مانده اند.

شاید اینجا و آنجا در ادبیات کشورهای مختلف، اشاراتی به انسان هایی که آواره بیابانها می‌شدند وجود دارد. آدم هایی که یا رسما دیوانه شده اند یا شانس آورده اند و قبل از دیوانگی از روش زندگی خود فاصله گرفته اند و با ترک مسائل دنیا، درویش و راهب گشته اند. ولی تعدادشان به نسبت مردم عادی خیلی کم بود.

این روزها، نوع زندگی مدرن طوری چیده شده است که زیاده طلبی و امکان عبور از پله های ترقی به کمک ریسک، تلاش و تخصص برای جمعیت گسترده ای از مردم، امکان پذیر است. برای مثال ۹۰۰۰ کارمند بانک شهرهای بزرگ جهان در یک سنجش بزرگ اذعان کرده اند که به طور میانگین بین ۸۰ الی ۱۲۰ ساعت در هفته کار می کنند.

در کنار این موسسات که وضعیت شغلی و ساعات کارشان ثبت می شود درصد بسیار بزرگی از شاعلین آزاد نظیر مغازه دارهای کوچک سرویس های غذایی وخدماتی هستند که بیشتر از ۱۲ ساعت  در روز برای سال های متمادی کار می کنند.

مسئله مهمی که در همهمه کار و پیشرفت همه این سخت کوشان و بلندپروازان فراموش می شود شکننده بودن جسم و روان شان است. آنها نه تنها خواب شان به حداقل لازم می رسد بلکه خورد و خوراک شان نیز وضعیت ناهنجاری دارد. دور بودن از خانواده، وارد شدن به شیطنت هایی که پول و قدرت، امکانش را فراهم می کند و ریسک هایی که تقبل می کنند آنها را  از نظر روحی، مدام ملتهب نگه می دارد.

جسم این افراد مثل جنگل خشکی می شود که مدتها باران نمی بیند و با یک جرقه، همه وجودشان  بویژه مغز، به سرعت به آتش کشیده می شود و می سوزد.

MINDS TURNED TO ASH
https://www.1843magazine.com/features/minds-turned-to-ash