فرهنگ درویش مسلکی دوران قدیم، برای تنهایی احترام و ارزش زیادی قائل بود. آنها دوری از اجتماع و در میان طبیعت بودن را فرصتی برای خلوص و تزکیه می دانستند.
یکی از مشهورترین ها در دنیای تنها زیستن، قدیس مسیحی Simeon Stylites است که روی یک ستون بزرگ با ارتفاع ۲۰ متری، زندگی می کرد و ۳۷ سال تمام از آن پایین نیامد. هدفش این بود که تا سر حد ممکن، زندگی اش در کنترل محض خودش و ذهنش باشد.
شاعران اواسط قرن ۱۹ میلادی اروپا و امریکا از قدم زدن در طبیعت و دوری از زندگی شهری لذت می بردند و در وصف روح معصوم انسان که با طبیعت عجین شده، شعرها می سرودند.
تعریف و تشخیص تنهایی در دوران ما کمی دشوار است. بعضی ها دوست ندارند با جمع باشند و شاید هفته ها در انزوا به سر برند و یک حداقل تماس اجتماعی و عاطفی را آگاهانه نگه دارند. این گروه از حریم و دیواری که به دور خود کشیده اند راضی هستند. اما نمی شود انکار کرد که بخش بزرگی از تنهایی های کنونی، ناخواسته است.
بعضی از محققین صحبت ازصدمات ناشی از سه نوع تنهایی ( انزواطلبی، تنهایی و زندگی مجردی) می کنند. آنها معتقدند انواع این تنهایی ها، به هر حال صدماتی نیز ایجاد می کنند. .
یکی از آخرین تحقیقات حکایت از آن دارد که افراد منزوی و تنها، قدرت و ظرافت بیشتری برای دیدن وضعیت اجتماع خود پیدا می کنند. آنها می گویند افراد تنها، مهربانتر و دلسوزتر از دیگران رفتار می کنند.
تحقیق دیگری نیز گردآوری شده است که از افزایش قدرتِ خلاقیت در افراد تنها می گوید. به نظر استاد دانشگاه جان هاپکینز، افرادی که یا توسط جامعه طرد می شوند یا خودشان به انزوا پناه می برند قدرت خلاقیت شان بیشتر می شود.
روانشناسان معاصر تاکید می کنند که خصایص مثبت در تنهایی های کنترل شده به وقوع می پیوندد بخصوص تنهایی هایی که همچنان رابطه با جامعه را از دست نمی دهند. افرادی که تنهایی برای شان لذتبخش و فرخنده است.
Loneliness is hell: debilitating yet formative. Can we avoid the pains of loneliness yet enjoy the pleasures of solitude?
https://aeon.co/essays/how-loneliness-generates-empathy-and-shapes-identity
