مجله نیویورکر از یک نویسنده هندی الاصل امریکایی « کاران ماهاجان» خواسته است یکی از خصوصیات بارز امریکایی ها را شرح دهد. او فرصت را غنیمت می شمارد و یکی از تفاوت های شخصیتی بین غربی ها و شرقی ها را توضیح می دهد.
او می گوید یک دوست امریکایی از دوران دانشجویی اش دارم که مدام به من گوشزد می کند وقتی به رستوران می رویم چرا با گارسون محترمانه رفتار نمی کنی. می دیدم هر بار به هر نوع سالن غذاخوری می رویم با گارسون در باره یک موضوع کوچک چند گپ کوتاه رد و بدل می کند. از لباسش ممکن بود تعریف کند یا یک حرف بامزه در باره قیمت غذا بزند و …
من تا مدتها فکر می کردم که رفتار خوب امریکایی ها با خدمه سرویس رستوران، از احساس شرم و گناه شان و از روی دلسوزی نسبت به افرادی است که شغل خوبی ندارند .
اما بعد از ۱۰ سال پی بردم که آمریکایی ها بر عکس ما رفتار می کنند. ما شرقی ها نشناخته، احساس صمیمت می کنیم ولی آمریکایی ها با وجود شناخت طولانی مدت شان، به ندرت با افراد دیگر صمیمی می شوند. این گپ های لحظه ایی هیچوقت به یک گفتگوی صمیمی و واقعی تبدیل نمی شود.
زندگی و روابط امریکایی ها با همدیگر شبیه ضمانتی دو طرفه است. برای اینکه اولا اعلام کنند ما می توانیم نسبت به همدیگر خوب باشیم دوما یادمان باشد به حریم شخصی هم سرک نکشیم. دنیای امریکایی به همین خاطر پر است از گفتگوهای کوتاه و معمولی نظیر اینکه: چه خبر؟ روز خوبی داری؟ بد نیستم. می گذره. تو چطوری؟
ولی اگر مثلا ۳ نفر شرقی پیش هم باشیم حتی اگر همدیگر را نشناسیم بلافاصه از هم می پرسیم چه کاره ایم و چقدر درآمد داریم و در کوتاهترین زمان ممکن همه چیز را در باره همدیگر می دانیم. ما حریم خصوصی برای خودمان قائل نیستیم.
MY STRUGGLE WITH AMERICAN SMALL TALK
http://www.newyorker.com/culture/culture-desk/my-struggle-with-american-small-talk
منبع تصویر
https://www.thestreet.com/story/13628218/1/how-american-is-your-fourth-of-july-barbecue.html
