نوروزنامه

ای دل چو زمانــــــــه می‌کنــد غمناکت / ناگـــــــه برود ز تن روان پاکت

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند / زان پیش که سبزه بردمد از خاکت -خیام

———————————-

دروازه‌های بسته

به‌ناگاه

فراز خواهد شد

دستانِ اشتیاق

از دریچه‌ها دراز خواهد شد

لبانِ فراموشی

به خنده باز خواهد شد

و بهار

در معبری از غریو

تا شهرِ خسته

پیش‌باز خواهد شد.

سالی

آری

بی‌گاهان

نوروز

چنین

آغاز خواهد شد. – احمد شاملو

———————————

من کاچه ور سرخِ جومه تلی مه

من گدایون خورشت چاشنی مه

فصل زمستون تش ِ سر تلی مه

فصل بهارون بلبلون ِ کلی مه – نیما یوشیج

———————————-

برآمد باد صبح و بوي نوروز

به کام دوستان و بخت پيروز

مبارک بادت اين سال و همه سال

همايون بادت اين روز و همه روز… – سعدی

———————————–

بهارا! بهل تا گیاهی برآید

درخشی ز ابر سیاهی برآید

در این تیرگی صبر کن شام غم را

که از دامن شرق ماهی برآید – ملک الشعرای بهار

———————————–

مکن ای دل که عشق کار تو نیست / بار خود را ببر که بار تو نیست

مردی از عشق و در غم دگری / گرچه این هم به اختیار تو نیست

دیده راز تو فاش کرد ازآنک / دیده در عشق رازدار تو نیست

نوبهار آمد و جهان بشکفت / زان ترا چه چو نوبهار تو نیست- انوری

———————————–

بگو به باران

ببارد امشب

بشوید از رخ

غبار این کوچه باغ ها را

که در زلالش سحر بجوید

ز بی کران ها

حضور ما را – شفیع کدکنی