چه بخواهیم یا نخواهیم در این این روزهای کرونایی وقت بیشتری داریم. این موقعیت را همزمان است با دوری از دوستان و عزیزان … ن ما عملا می توانیم وقت و توجه بیشتری در حین تماس تلفنی یا اسکایپی ارائه دهیم. ما واقعا این بار می توانیم بدون هیچ شتابی برای پاسخ دادن، با دقت بیشتری گوش دهید.
دکتر « چارلز دربر » جامعه‌شناس آمریکایی معتقد است: «همه ما اتهام وانمود می‌کنیم که با رعایت ادب مشغول گوش‌دادن به دیگران هستیم ولی در واقع، بی‌صبرانه منتظر فرصت هستیم تا خود را به میان گفت‌وگو بیاندازیم و حرف خود را به کرسی بنشانیم »
هر کدام مان وقتی در باره بحث و گفتگو فکر می کنیم انبوهی از خاطرات بد، عصبانیت‌ها، سوء برداشت‌ها، پیشداوری‌ها و قضاوت‌های نسنجیده را به یاد داریم. در واقع پرونده قطوری از دل شکستن‌های ناخواسته و حتی از دست دادن دوستان قدیمی از بایگانی ذهن خارج می شود.
افزایش فردیت و بالطبع سلیقه های متفاوت باعث شده است که آدم‌های حساس در جامعه بیشتر شوند. آدم‌هایی که حوصله و تحمل دیگران را ندارند و می خواهند فقط حرف زدن خودشان را بشنود.
دکتر «دربر» می‌گوید آدم‌ها اگر به همان اندازه که از نیاز پر کشش و جذاب «جلب توجه» نسبت به خود وافق هستند به همان اندازه نیز بتوانند به نیاز مشابه در دوستان خود بها دهند، به خودی خود، تعادل و گذشت در گفت‌وگو‌ها بیشتر خواهد شد»
مشاهدات و تحقیقات نشان داده است که اگر با نیت جدی به حرف دیگران گوش دهیم در عمل، فرصت واقعی برای گوش دادن به حرف های ما هم بیشتر می شود.
http://artofmanliness.com/2011/05/01/the-art-of-conversation-how-to-avoid-conversational-narcissism/
http://www.radiozamaneh.com/society/humanrights/2011/05/13/3962
۲- Brett & Kate McKay، The Art of Conversation: How to Avoid Conversational Narcissism
