۳۴ ساله ای هستم و نمی خواهم مرد یا زن بودنم را برملا کنم چون به شخصه دیده ام که کاری که در طی سه سال گذشته از من سر زده می تواند برای همه اتفاق بیفتد.
سالها قبل برای نزدیک به دو سال با یک نفر رابطه خیلی خیلی خوب داشتم. آنقدر که فکر می کردم تا ابد با او خواهم بود. آنقدر غرق این دوستی و عشق شده بودم که یادم نمی آید چیزی به نام من و احساس من و حتی مشکلات من وجود دارد. نمی دانم چرا او یکباره رفت. بی هشدار و بدون هیچ گفتگویی رفت. هر کاری کردم که تماس مجدد برقرار شود خبری نشد.
۱۱ ماه با نفرت از خودم و او تا مرز جنون و خودکشی پیش رفتم. دنیا جلوی چشمم جز عذاب چیزی نبود. از آن دوران وحشتناک زیاد نمی خواهم حرف بزنم ولی بالاخره آن را سپری کردم. آن هم به کمک این ایده که دیگر اجازه ندهم با هیچکس صمیمی شوم. من پی بردم که دلیل رفتن عشقم این بود که زیادی به او وابسته بودم. زیادی خودم را محتاج او ساختم. اصلا دنیای به غیر از او نداشتم.
اما این بار تصمیم گرفتم بی عاطفه باشم. سرد و بی اعتنا. برخلاف انتظارم آنقدر آنقدر شلوغ شد که می توانستم بین آنهایی که می شناختم انتخاب کنم. اما هیچوقت و تاکید می کنم هیچوقت ذره ای احساس علاقه و نیازمندی، نشان ندادم.
چندین فرد بسیار خوب و دوست داشتنی هم در این سالهای آخر یافتم که می دانستم شریک زندگی خوبی خواهند بود ولی کم کم دیدم عاطفه ای برایم نمانده است که به آنها بدهم.
این روزها و ماه ها ولی یکی پیدا شده است که بی نظیر است. بی همتا است و این را مثل یک دبیرستانی بدون تجربه و خام نمی گویم. هر روز حس می کنم که نقاب بی عاطفه بودن را بردارم و دوباره خودم باشم. می خواهم دوباره مهربان و نگران و ذوق زده و نیازمند باشم. فکر می کنم دارم به طبیعت خودم ظلم می کنم. اما دوباره ان جدایی که ذلیل، مفلوک، بدبخت و دلشکسته کرده بود را نمی توانم تحمل کنم. چه کنم؟
بدون نام عزیز
انسان عاطفی بودن یک شانس بزرگ در زندگی است. آن را از دست نده. ذوق زده و مهربان هستی و سعی کن همین که هستی باشی فقط کمی کنترل عاطفه و احساس به وجودت اضافه کن…
متاسفانه زیاد هم نمی توانی به این فرد جدید که وارد زندگی ات شده تکیه کنی چون با وجود تجربیات سال های اخیر باید برایت مسلم شده باشد که انسانها مجسمه سنگی نیستند و هر فردی ممکن است احساس و علاقه و عاطفه اش و حتی شخصیتش تغییر کند. این دو رویی قدرتمند تو در طی چند سال گذشته، نشانه خوبی از عظمتِ پیچیدگی انسان است.
نگران نباش. انسان قوی و دوست داشتنی هستی و دیر یا زود راه مخصوصِ شخصیت مخصوص خودت را می یابی. فقط یادت باشد و مطمئن هستم که توجه می کنی و آن اینکه نگذار دیگران مثل تجربه اولی که داشتی در تماس با تو اذیت شوند.
بهمن
منبع تصویر
