خوابیدن بر روی درخت مصادف بود با در معرض مستقیم باد و باران قرار گرفتن و خطر همیشگی افتادن از روی درخت… غلت زدن راحت نبود و برای همین خوابیدن ها عمیق و طولانی نمی شد.
بشر با خوابیدن بر روی زمین توانست بیشتر از قبل به خواب عمیق دست یابد و نیازش برای استراحت بدن و مغز را در وقت کمتری جبران کند. میمون هایی که روی درخت می خوابند باید دو برابر انسان بخوابند تا به استراحت و خواب عمیق لازم دست یابند.
اکثر پستانداران نیازمند ساعات بیشتر برای خواب یا در حقیقت چرت زدن های طولانی هستند تا در مجموع بتوانند مقدار خواب عمیق مورد نیاز مغز خود را کسب کنند.
خواب عمیق باعث شد کلاً بشر وقتِ کمتری برای خوابیدن صرف کند و به ساعات بیداری اش افزوده شد. وقت اضافی که به بشر فرصت داد به غذای بیشتری دست یابد و به مرور وقت بیشتری برای یادگیری، تقلید و روابط اجتماعی ایجاد کند.
افزایش اوقات بیداری برای مغز کنجکاو بشر، منافع فراوانی داشت. راه های بهتر بقا را کشف کرد و توانست ابزار کار و شکارش را توسعه دهد. به دانه ها و میوه های وحشی و استفاده بیشتر از آنها بیاندیشد. کم کم به رام کردن و اهلی کردن حیوانات کم تحرک تر جونده بپردازد و …
