سلام. من لیسانس فیزیک هستم و شغل های مختلفی از بازرسی خط تولید و کیفیت و حتی تدریس و تحقیقات انجام داده ام. دلم می خواهد یک موقعیت کامل شغلی که عزت نفسم خدشه دار نشود پیدا کنم. مدتی پیش نمایندگی فروش خودرو من را برای قسمت فروش برگزید. اما روزی که رفتم متوجه شدم با ده ساعت کار، حقوق حداقل را می دهند و من روز دوم صریحا به مدیر مربوطه اعلام کردم که ساعت کاری و حقوق تناسب ندارند و نرفتم…..طی یکسال گذشته دقیقا 6 شغل را به همین دلیل یا دوری مسیر نرفتم هر چند شدیدا به کار نیاز دارم.
انسان مسئولیت پذیر و احساساتی نیز هستم. نگرانم. از آینده می ترسم و بیشتر اوقات، خودم را با دوستانم مقایسه می کنم. از این شرایط به ستوه آمده ام … با ذهن پر از دلیلم برای داشتن شغلی با رفاه بیشتر چه کنم؟
رضای عزیز
این احساس تردید و عدم امنیتی که برای آینده شغلی ات داری بسیار طبیعی است. ولی در لابلای حرف هایت نتوانستم متوجه شوم که واقعا چقدر محتاج یافتن کار هستی. چون هم شغل هایی که حتی شده به ناگزیر به دست میآوری را در همان روز اول رها می کنی و یا به علت مسیر طولانی محل کار پیگیری نمی کنی! این رفتار مال آدم محتاج نیست که با اجاره ماهانه و سایر نیازهای اساسی درگیر باشد. توقع داشتن اصلا هم بد نیست و واقعا اگر پس انداز و درآمد یا حمایت از خانواده وجود دارد همان بهتر که با دقت کامل به دنبال کار بهتر و نزدیک به تخصصی که داری باشی.
البته عادت منطقی و کاربردی نیست که فرصت بیشتری به خودت نمی دهی و بلافاصه از کار در شغل جدید منصرف می شوی. هر کاری حتما در شروع سخت تر به نظر می رسد ولی با توجه به احساس وظیفه ای که در کار نشان می دهی شانس اینکه به سرعت پله های مسئولیت را طی کنی وجود دارد. همه کارفرماها بسیار خشنود می شوند همکار جدی و مسئول در تیم خود داشته باشند و حتما قدرش را خواهند دانست.
وسواس شغلی ات و حتی بهانه گیری های صنفی ات به خودی خود درست است و حق تو است که وضعیت حقوقی ات رعایت شودد. ولی بهتر است در باره روش کاری خودت تجدید نظر کنی و به خودت و محیط کار جدید فرصت بیشتری بدهی. دست از تلاش و تجربه کشیدن و با اولین ناملایمت کار را رها کردن مناسب نیست. بخصوص که این روزها محیط کار بسیار رقابتی است و افرادی با تحصیلات و تجربه زیاد در همه رشته ها، زیاد است.
خلاصه اینکه اگر خواهان تجربه و فرصت برای ابراز وجود هستی لطفا شغل های که خیلی دور از توقع نیست را نگه دار. وقتی که شاغل شدی، همیشه فرصت داری که به دنبال یک موقعیت بهتر بگردی.
بهمن
