یک تئوری ساده وجود دارد که می گوید وقتی ۱۴ سالگی را زندگی می کنید یک چهاردهم از عمر، دارد سپری می شود ولی برای یک فرد ۴۰ ساله، یک سال از زندگی اش به اندازه یک چهلم کل عمرش هست و برای همین کوتاه تر می گذرد.
عصب شناس معروف دیوید ایگلمن می گوید ما بعضی از اتفاقات زندگی را با دقت لحظه به لحظه در حافظه مان ثبت می کنیم. همه ترس و هیجان و شگفتی که هر اتفاق زندگی مثل یک تصادف، یک عشق و حتی یک اشتباه فراهم می کند در عمل بر زمان واقعی تاثیری نمی گذارد ولی حافظه ماندگار آن، یک زمان خودساخته و شخصی برای ما ایجاد می کند.
کودکان چون مدام درگیر آشنایی و دیدن و شنیدن و فهمیدن و تجربه کردن هستند همه چیز برای شان برای اولین بار اتفاق می افتد. دوربین مغزشان سخت مشغول تصویر برداری است و برای همین زمان انگار درجا زده است.
ترس و هیجان و شگفتی که هر اتفاق زندگی مثل یک تصادف، یک عشق و حتی یک اشتباه فراهم می کند در عمل بر زمان واقعی تاثیری نمی گذارد ولی حافظه ماندگار آن، یک زمان خودساخته و شخصی برای ما ایجاد می کند.
سالها در محوطه محدودی از رفتار تکراری زندگی کردن و با تعداد معینی انسان، سر و کار داشتن، توجه و خاطره جدیدی برنمی انگیزد. برای همین زمان بی وقفه و به سرعت می گذرد. برای افراد میانسال و مسن آنقدر همه چیز تکراری است که دوربین مغزشان بسته است. انگار قطاری با واگن های خالی با شتاب می گذرد. جایی نمی ایستد و اتفاقی نمی افتد.
سعی کنید مدام با افراد و اتفاقات جدید آشنا شوید. تصمیمات جدید بگیرید تا مغز نیمه خواب و دوربین خاموش درونی تان، شروع به کار کند.
Be a Time Wizard: How to Slow Down and Speed Up Time
image source
https://www.fastcompany.com
