سنگ صبور
گاهی بعضی ها مثل پروانه هستند. از ترس فراری دادن شون یا در هم پاشیده شدن بال های ظریف شون هیچوقت ب خودت اجازه نمیدی حتی بهشون نزدیک بشی. فقط از دور نگاهش میکنی. حسرت میخوری چون نه اونقدر دل کندن ازش آسونه ک بیخیالش بشی و بری رد کارت نه اونقدر جرات داری که بهش نزدیک بشی تا حداقل شانست و واسه ب دست آوردنش امتحان کنی. همینجور از دور بهش خیره میشی و بدون اینکه خودش بفهمه روزی صد بار توی قلبت میگی دوستش داری. بدون این که خودش چیزی بفهمه …
آرش عزیز
حرمتی که امثال تو برای زیبایی اش قائل هستی کار همه نیست. بعضی ها برای به چنگ آوردنش به راحتی، تحملِ شکستنش را دارند. اگر از متانت و زیبای اش آگاه هستی، حتما شعور بودن در کنارش را هم داری. جرات داشته باش و نزدیک شو.
از هیچ چیز نترس. نگران او هم نباش چون نیت طبیعی و خوبی داری. با صبوری و دقت تمام، در فرصتی ساده و کوتاه، متوجه اش کن که چه احساسی به او داری. فقط به او اجازه بده که بداند تو آنجا هستی.بقیه اش بر می گردد به سلیقه و موقعیتش …
