با سلام و عرض ارادت
من علیرغم میل باطنی قبول کردم ولی هر روز با افسردگی و خستگی روحی آنرا انجام میدهم. ایشون به من گفتن منتظر بمان. من در قبال بی کفایتی مدیر فروشگاه که بر اساس رابطه به این سمت دست یافته دیگر نمیتوانم صبر کنم. آیا با رها کردن این شغل بدون توجه به وعده مدیرعامل، بی احترامی به ایشان نیست؟ کاملن عاجزم و نیاز شدید به راهنمایی های شما دوستان دارم. آیا با کسب تجربه این یکماه، به دنبال شرایط جدید در شغلی متفاوت باشم. آرمانها و زندگی من این نیست. در ضمن من دختری حساس و تیزبین هستم. با کمال احترام به تک تک نطرات شما ارج می نهم. سپاسگزارم
نوشین عزیز
اولا: بخش قابل توجهی از افراد، شغل دلخواه شان را ندارند اما واقعیت های زندگی، همگی شان را وا می دارد که شغل خودشان را تا پیدا نکردن کار مناسب، رها نکنند.
دوماً: یک ماه خیلی خیلی کم است برای تصمیم گیری در باره رفتن یا ماندن یا حتی ارتقا گرفتن… به احترام دوستت که فرصت اولیه را ایجاد کرده است صبور باش. حساسیت و تیزبینی ات را صرف همین کاری که داری بکن و قابلیت خودت را از همین مقطع نشان بده.
سوماً: دوست تان که باعث و بانی ورودتان به این کار بوده است بعد از چند ماه کار تو، موقعیت بهتری خواهد شد تا در اولین فرصت، به خاطر رفتار حرفه ای که بروز دادی، شغلی همسطح دانش و تجربه ات تدارک ببیند.
چهارماً: کاری به مدیر شرکت یا سایر نابسامانی های محیط شغلی ات نداشته باش چون حتما برای آن کار، افراد دیگری تعیین شده اند. متین و سختکوش باش چون در موقعیتی هستی که شانس ارتقا واقعی است.
image Source
