یک ضرب المثل یونانی می گوید خیلی خوب است که با خودتان حرف می زنید ولی مواظب باشید به خودتان جواب ندهید. اما با وجود تذکرات مداوم در فرهنگ های مختلف، می دانیم که همه افراد، تجربه گفتگو با خود را در دوره های مختلف سن شان دارند.
روانشناس امریکای Ethan Kross گفتگوی درونی را به دو گونه تقسیم می کند. به نظر وی، بعضی افراد در حین مکالمه با خود، از قول خودشان حرف می زنند « من می بایست این کار را سریع انجام می دادم». او می افزاید این نوع گفتگو به احتمال زیاد مشغول منتقل کردن حس ضعف و پذیرفتن شکست شان است.
اما نوع دیگر گفتگوی فرد با خود که یا به صورت حرف زدن با لحن سوم شخص است مثل « بهتر است این کار سریعتر انجام شود» یا اینکه خودش را از طرف یک فرد تخیلی مورد خطاب قرار می دهد « این کار را سریعتر انجام بده» افراد را قادر می سازد توقع مثبت تری از خود داشته باشند و کار را با جدیت به پایان برسانند.
Ethan Kross معتقد است افراد با تغییر لحن شان در حین گفتگوی خصوصی، بین اول یا سوم شخص، در حقیقت شیوه تماس ذهنی خودشان را بین دو نقطه اصلی مغز جابجا می کنند. در بیولوژی انسان مشخص شده است که مغز جلو پیشانی cerebral cortex مرکز تفکر است و مغز کنار شقیقه amygdala بخش واکنش های اولیه وغریزی و مرکز احساسات اولیه اش نظیر ترس است.
بنابر این در حین گفتگو با خود، هر چه مخاطب به « من» نزدیکتر باشد واکنش و قضاوت ها به سمت ترس و غرق شدن در واکنش های حساب نشده و منفی خواهد بود و بر عکس هر چه از نظر روحی و روانی، با مخاطبی دورتر از خود حرف بزنیم شانس کنترل و تمرکز بر کار یا هدف، بیشتر خواهد گشت.
The Voice of Reason By Pamela Weintraub
https://www.psychologytoday.com/articles/201505/the-voice-reason?collection=1073568
