دختر ما ۳ روزه بود که پرستار وی را در بیمارستان به ما سپرد بدون آنکه بدانیم والدین بودن یعنی چی. او هنوز ۶۶ روز نشده بود که تصمیم گرفتیم ترس و نگرانی و گیج بودن مان در باره تربیت فرزند را پشت نقابِ طنز و شوخی پنهان کنیم. برای همین، از آن موقع تاکنون در حال تهیه تصاویری هستیم با عنوان بهترین پدر دنیا.
من عملاً بهترین پدر دنیا نیستم ولی آنقدر از عکس ها استقبال شد که یک شرکت انتشاراتی مجموعه عکس های سه سال گذشته من و دخترم را با عنوان «اعترافاتِ بهترین پدر دنیا» به چاپ رساند.
من و همسرم همچنان نگران و ترسان، شاهد بزرگ شدن دخترمان هستیم. در این عصر و دیار، پدر و مادر بودن خیلی سخت است ولی ما شکی نداریم که او کامل ترین اتفاق خوبی بود که آرزویش را داشتیم»
