:از دید فیلسوف دور و زمانه ما آلن دباتن، نگرانی ها و دلهره ها همیشه می مانند چون
۱- بدن بسیار شکننده ای داریم که هر لحظه امکان فروپاشی و از کار افتادن شان وجود دارد.
۲ – برای اینکه ما اطلاع و دانش کافی در باره تصمیمات اساسی زندگی مان نداریم.
۳- برای اینکه طراحی روح و روان و عواطف ما از دوران اجداد باستانی ما است که دلهره شکار شدن توسط حیوانات را داشتند
۴ – برای اینکه قدرت تخیل شگرفی داریم و می توانیم ببینیم چقدر محکوم و محدودِ به فیزیک و شرایط مان هستیم و این ناتوانی جبری، مدام ما را به سمت بیشتر داشتن و بیشتر خواستن و قوی تر شدن می کشاند.
اما بپذیریم که چه بخواهیم یا نخواهیم تشویش و دلهره همیشه با ما خواهد بود. آن را نشانه زنده بودن بدانیم. بهتر خواهد بود اگر به دنبال وسایلی باشیم تا تشویش را از یاد ببریم ولی با این تفاوت که که بدانیم قراری برای آرامش نیست.
هیچکدام از ما انسانها از این آشوب همیشگی رها نیستیم. این یک رنج عمومی ناشی از انسان بودن است. باید بیاموزیم که به همه این ماجرا بخندیم. به این بدن آشوب زده و به این حرص بیکران و شتاب و عطش بخندیم.
با دانستن این حقیقت، بد نیست دستان مان را به سوی بقیه پریشان ها و آشوب زده ها دراز کنیم چون ما همسفران یک کشتی طوفان زده هستیم.
http://www.thebookoflife.org/why-you-are-anxious-all-the-time/
