افزایش پدرانِ تنها

تغییرات اجتماعی با همه سرعتی که دارند به دلیل پراکندگی موضوعات و فراوانی ماجراهای تغییر یابنده، گاهی به چشم نمی آیند. افزایش « پدران تنها» نیز از جمله آنهاست. در کانادا، ظرف ۳۰ سال گذشته، جمعیت ۱۱۹ هزار نفری پدران تنها که سرپرستی فرزندان را بعد از طلاق تقبل کرده اند به ۳۳۸ هزار نفر در سال ۲۰۰۶ رسیده است.

آخرین آمار در امریکا حاکی از آن است که درصد افزایشِ خانواده های که توسط پدران تنها سرپرستی می شود دو برابر تعداد مادران تنها شده است و جمعیت پدران امریکایی که سرپرستی خانواده را برعهده دارند ۶۰ درصد افزایش یافته است. در انگلیس بین ۸ الی ۱۱ درصد خانواده های تک والده توسط پدران سرپرستی می شوند.

 در نیویورک تایمز، محقق و استاد رشته جامعه شناسی آقای Matthew Weinshenker عنوان می کند که دلائل مختلف باعث افزایش پدران تنها شده است. به نظر او پدران در قدیم فقط در صورت فوت مادر و یا ناتوانی های فیزیکی همسر مقید می شدند که وظیفه سرپرستی را بپذیرند. دکتر وینشنکر می افزاید که در دنیای معاصر به لحاظ فرهنگی شرائطی ایجاد شده است که پدران میل بیشتری برای حضور در زندگی و تربیت فرزندان خود پیدا کرده اند که این خواسته های پدرانه به دوران بعد از طلاق هم کشیده می شود.

دکتر وینشنکر به این نکته هم اشاره می کند که بخشی از تقبل سرپرستی فرزندان  توسط پدران با این نیت صورت می پذیرد که بتوانند شانس بازگشت همسر طلاق گرفته به خانواده را زیادتر کنند.

یکی دیگر از دلائل افزایش پدران تنها که سرپرستی فرزندان را می پذیرند در انعطاف های قانونی است که در طی چند سال گذشته در دادگاه های مسائل خانواده صورت پذیرفته است. به نظر می رسد تلاش انجمن های طرفدار حقوق پدران طلاق گرفته این نرمش را در دادگاه های خانواده ایجاد کرده است که به صورت اتوماتیک حق سرپرستی را به مادران نسپارند.

در همین رابطه دکتر وینشنکر می افزاید که اجازه سرپرستی مشترک  فرزندان بعد از طلاق نیز بسیار فراگیر شده است و این گونه احکام در دادگاه ها از استقبال بیشتری برخوردار است.

او در جواب اینکه آیا مادران شاغل در دنیای معاصر میل بیشتری برای فرار از وظایف مادری دارند می گوید که  افزایش « پدران تنها» پدیده جدیدی است و تحقیقات همه جانبه در این زمینه صورت نگرفته است. اما خاطر نشان کرد که خوشبختانه فرهنگ عمومی جوامع مختلف، پذیرای حضور پدران به عنوان تک والدین هستند و حتی به نوعی احساس خوشایندی را نیز دامن می زنند. به عبارت صریحتر از پدرانی که به تنهاییِ سرپرستی خانواده را بر عهده گرفته اند با احترام یاد می شود.

http://parenting.blogs.nytimes.com/2011/06/02/with-more-single-fathers-a-changing-family-picture/

http://www.sfgate.com/news/article/More-U-S-fathers-raising-families-by-themselves-2920193.php

http://singleparents.about.com/od/legalissues/p/portrait.htm

http://www.fathers.com/content/index.php?option=com_content&task=view&id=220&Itemid=56