فرق نمی کند کجا زندگی می کنیم چون در همه شهرهای دنیا دیگر خبری از خیاط نیست. لباس ها و رنگها و سلیقه ها در مراکز تولید و توزیع، آماده و مشابه برای مردم تهیه می شود. این نوع سلیقه خوبی های خودش را هم دارد. لباس ها ارزان تر و با امکان تولید بیشتر به دست تعداد زیادتری از مردم روی زمین می رساند.
اما همانطور که « دندی ها» در اواخر قرن ۱۸ میلادی با سلیقه و سبک زندگی خودشان سعی کردند به اشرافیت نشان دهند شیک پوش بودن کاملا فرق کرده است به نظر می رسد بد نباشد این را دوباره متذکر شد که: « خودت باش و سلیقه ات را بر اساس موقعیت و حسِ خودت تعیین کن»
وقتی Rose Callahan تصمیم گرفت از دندی های دوران معاصر گزارش مصور تهیه کند توانست ۵۶ مرد دندی از سه کشور انگلیس، فرانسه و امریکا را در کتاب مصورش « من دندی هستم» ثبت کند.
