اجتماع بشر در مقابله با متقلبین عاجز است چون تقلب و فریب در ذات حیات نیز نهفته است. « فریب» دادن با تقلید صدا و رفتار در حین شکار، قدرت همرنگی با محیطُ ، بلوف زدن از طریق سر و صدا یا حتی بزرگ نمایی اعضای بدن توسط حیوانات صورت می گیرد.
در میان جوامع انسانی می توان ۳ دلیل اصلی را برشمرد که باعث می شود خلافکاران و فریبکاران برنده شوند. اولین دلیل این است که راه حل های تشخیص و تنبیه خلافکاران ضعیف است چون قدرت ابتکار فریبکاران همیشه برتری دارد. همیشه اول یک خلاف اختراع می شود و بعد نحوه جلوگیری آن پدید می آید.
دومین دلیل ماندگاری و تسلط فریبکاری این است که عمل بسیار سودآور هم برای فریبکاران و هم افراد پیرامون شان است.
سومین دلیل ادامه و افزایش برتری متقلبین در این حقیقت نهفته است که پیگیری قانونی و حقوقی متقلبین، گران و وقت گیر است و اغلب آدمها توانایی پیگیری خلافکاران را ندارند. بویژه آنکه متقلبین معمولاْ آمادگی پرداخت هزینه برای اثبات بیگناهی خود را دارند .
قدرت ناشی از ثروت بی حساب و کتاب، باعث جذب افرادی می شود که جسارت و زرنگی لازم برای فریبکاری را نداشتند ولی وقتی از یک نقطه، امکان سوء استفاده میسر شود زمینه جذب آدم های موثر ولی مردد توسط خلافکاران عملی تر می گردد.
از دید روانشناسان و جامعه شناسان هر چند عمل تقلب و فریب یک رفتار ذاتی و طبیعی است ولی جلوگیری و پرهیز از تقلب نیز در نهاد انسانها شکل گرفته است. آیا وقت آن نرسیده است که یک تصمیم و طرح هوشمندانه اجتماعی برای کنترل و پیشگیری از این ضایعه تهیه شود؟ آیا می توان جامعه ایی را طراحی کرد که به جای کلک و فریب؛ انگیزه جدیدی برای زیاده طلبی انسانها ایجاد کرد؟
