برای خواندن کتاب روی عکس کلیک کنید
مدتهاست شهر تورونتو لبخند بر لب، شاهد اسکان یافتن جمعیت قابل توجهی از فعالین فرهنگی ایرانی در کوچه و خیابان های خود است. مهرناز منصوری، مهدی گنجوی و ناصر فرزین فر از جمله آنهایی هستند که تورونتو شانس میزبانی شان را یافته است.
معمولاً نویسندگان و کارگزاران ادبی که از 200 سال پیش پا به این شهر گذاشته اند قبل از هر چیز به فکر خودشان و تطبیق با این سرزمین پهناور و طبیعت پر قدرتش بوده اند و دوری از سرزمین مادری، بخش عمده حساسیت ها و خلاقیت های شان را شامل می شد.
اما همهِ ماجرای مهاجرت، غربت و دوری از وطن نه فقط در تورونتو بلکه در سراسر جهان تغییر کرد. در طی 20 سال گذشته به میمنت وجود ارتباطات آسانتر و ارزانتر و شبکه های گسترده اجتماعی، سنت قدیمی غمناله ها، ترس از بی ریشه شدن و دوری از سرزمین مادری، مفهوم ناآشنایی گشته است.
تلاش های جدی و با پشتکار نویسندگان و فعالان فرهنگی نظیر مهرناز منصوری، مهدی گنجوی و ناصر فرزین فر( ساکن تورونتو) نمونه بارزی از این نحله جدید مهاجرین هستند که می توانند ضمن زندگی، کار و تطبیق با سرزمین جدید، با تمام وجود در درون تحولات ادبی در سرزمین مادری دستی بر اتش داشته باشند.
چاپ مجموعه داستان هایی کوتاه « بختک» با مضمون «ترس» جایش در ادبیات ایران خالی بود. به قول مقدمه کتاب: « ژانر ترس در زبان فارسی هنوز راه دارد که پا بگیرد».
چاپ این مجموعه نشان می دهد که می توان به بده بستان های بین المللی بین فرهنگیان امیدوار بود. اتفاقی که تقسیم بندی قدیمی داخل نشین و خارج نشین را کمرنگتر از پیش خواهد ساخت.
