زایمان سختی رو پشت سر گذاشته بودم اون هم بعد از یه حاملگی نسبتا سخت همراه با حساسیت های شدید به طعم و بو و انواع غذاها. فکر می کردم بعد از زایمان همه چیز بهتر می شه. اما نشده بود. به ضعف و دردهای بدنی، افسردگی پس از زایمان هم اضافه شده بود. همه چیز به گریه ام می انداخت. حتی عبور یک مورچه و تصور له شدنش.
هیچ خبری از اون عکس های شاد و شیک روی پوسترهای تبلیغاتی یا تو فیلم های هالیوودی که زوج های جوان و خوش تیپ رو همراه با نوزادی در آغوش و در حال خندیدن و کیف کردن از زندگی با یک کودک نشون می دادن، نبود.
درس همسرم داشت تموم می شد و باید روی پایان نامه اش تمرکز می کرد، نمی تونستم ازش انتظار داشته باشم در بچه داری خیلی کمکم کنه. اونهم خسته و کلافه از یک روز فشرده درس خوندن و کار کردن به خونه بر می گشت و با زنی خسته تر و فرسوده تر از خودش رو به رو می شد که تمام روزش صرف شیر دادن، تمیز کردن و آروم کردن بچه شده بود.
ما بیشتر از هر وقت دیگه ای نیاز به حضور هم داشتیم اما نوزادمون گریه می کرد. هیچ شربت آرامبخش یا نسخه عتیقه داخلی هم روی بچه مون کارگر نبود. او گریه می کرد و ما نمی دونستیم باید چه کار کنیم. همه توجه و انرژی ما صرف نوزادمون می شد. نوزادی که عملا فرصتی برای پدر و مادرش نگذاشته بود.
ما گیج و کلافه بودیم! تا مدتها محروم از هم. قسمت عجیب اینجا بود که در طول شب گریه های پسرمون شدت می گرفت. با احساسی از درماندگی و کلافگی برامون سئوال بود چرا شب ها گریه های او شدت می گیره؟ خیلی زود در رابطه با دیگر والدین متوجه شدیم این فقط منحصر به نوزاد ما نیست. اغلب شیرخوارها گریه هاشون در شب شدت می گیره.
یادم هست دوستی به نقل از مادربزگش علت بی تابی های نوزادها رو در طول شب اینطور توضیح داده بود: «بچه ها گریه می کنن چون نمی خوان پدر و مادرشون براشون یه رقیب بیارن!» اون موقع این توضیح به نظر من بیشتر شبیه یه شوخی بود.
اما اخیرا مقاله ای خوندم که چکیده یک مطالعه در دانشگاه هاروارد بود و دقیقا همون حرف مادربزرگ به عنوان یکی از دلایل شدت گرفتن گریه های شیرخواران عنوان شده بود. محققین گزارش نتیجه گرفته بودند که گریه شیرخواران در طول شب در واقع استراتژی است که نوزاد به کار می گیره تا همه ی توجه والدینش رو به خودش جلب کنه و مانع از رابطه جنسی آنها و در نتیجه خطر درست شدن یه رقیب برای خودش بشه.
پروفسور هیگ، یکی از محققین این مطالعه، خستگی مادر رو به عنوان بخشی از همین استراتژی گریهِ نوزاد شیرخوار مطرح می کنه. به این ترتیب که شیرخوار با خسته کردن مادرش عملا باعث کاهش امکان باروری مادر و در نتیجه خطر زایمان های پی در پی برای او می شه.
نوزاد با گریه های بیشتر عملا مادر رو وادار به شیردهی بیشتر و در نتیجه طولانی تر شدن دوران شیردهی می کنه و این طولانی شدن دوران شیرخوارگی باعث عقب افتادن قاعدگی در مادر می شه.
همه این تاثیر و تداخلِ ناشی از گریه نوزادان، شانس باروری مادران را کاهش می دهد چیزی که هم برای بقای نوزاد و هم برای سلامت مادر مهمه.
از وبلاگ صبا صاد
Les bébés pleurent la nuit pour empêcher leurs parents d’avoir des relations sexuelles et donc un autre enfant
http://www.slate.fr/life/86001/bebe-pleurs-nuit-sexe-parents
