سلام سنگ صبور عزیز من دختر ۲۶ ساله‌ای هستم که دوماه پیش با پسری آشنا شدم که از روز اول برای من و او فقط یک دوستی خوب و صمیمی بود. بعد از یک ماه متوجه شدم علاقه‌ای بیشتر از دوست در او وجود دارد. به خاطر تنهایی چندماهه‌ام، بدم نمی‌آید مدتی صرفا به عنوان یک شریکِ رختخواب به او نگاه کنم.
آیا اصولا این کار اخلاقی است؟ چقدر اهمیت دارد دو نفری که با هم رابطه جنسی برقرار می‌کنند از نظر سطح احساسات و دیدشان به رابطه، تعادل داشته باشند؟
گلی عزیز سلام
من دقیقا نمی دانم این ماجرای جدید «Friends With Benefits» چقدر در فضای اجتماعی و فرهنگی ایرانی آشنا یا جا افتاده است. به هر حال، دوستی فقط برای سکس، مدتی است که وارد زندگی بخشی از زوج ها گشته است.
دو دوست، به دلائل بسیار، این امکان را مفید می بیند که فقط و فقط دوستی و گذراندن اوقات بین خود را محدود به داشتن سکس نمایند. رابطه جنسی به خودی خود زیبا و دوست داشتنی است ولی در ضمن همه می دانیم که وارد شدن به این سطح از نزدیکی، بسیاری از معادلات را در هم خواهد ریخت.
داشتن سکس با یک نفر، خواسته یا ناخواسته « احساسات و عواطف» را به درون رابطه خواهد آورد. اتفاقی که به نسبت شرائط هر کدام از دو نفرِ درگیر این ماجرا، به سرعت می تواند دردسر آفرین و فراهم کننده احساسات منفی گردد.
هفت قانونِ دوستی فقط برای سکس که ثابت شده است مشکلات را پیشگیری می کند اینها هستند: ۱) نباید با هم زیر یک سقف زندگی کنید ۲) با دوست واقعی تان آن را تجربه نکنید ۳) حسادت نکنید ۴) با هم در بیرون از اتاق خواب وقت نگذرانید ۵) آنها را به دوستان خود معرفی نکنید ۶) ابراز احساسات تان ممنوع ۷)
و البته مهمتر از همه تعهدی برای بله گفتن برای درخواست سکس ندارید.باید هر دو نفر هر بار راضی به رابطه جنسی باشند. نصیحت من این است که تا کاملاً برایت مشخص نشده است که چطور و چگونه می توانید این سطح از دوستی را تحمل کنید دست نگه داری. به همدیگر فرصت بیشتری بدهید و تاکید بیشتری بر توقعات ناگزیرِ و منفی ناشی از رابطه دوستی صرفاً جنسی را به هم گوشزد کنید.
در مجموع، این شیوه جدید رابطه، امتحانش را خوب پس نداده است و چون مسیر تازه ایی است و بر اساس شرائط هر نفر، واکنش های کاملاً متفاوتی در آن شکل گرفته است برای همین اجازه بده بگویم که احتیاط و دقت بیشتری به خرج دهی و تا دیر نشده رابطه ات را برگردانی به سر جای اولش…
کیانا
