این اواخر برای دانشمندان مبرهن شده است که موش نزدیک به 95 درصد، ژن مشترک با ما انسانها دارد و به لحاظ بافت سلولی و اعضای بدن نظیر کلیه و جگر و طهال و سایر اعضا، بسیار به هم نزدیک هستیم. به همین خاطر، موشها تجربه مستقیم انواع آزمایش داروها، جراحی ها و حتی واکنش های رفتاری مربوط به انسان را به دوش کشیده اند.
با تلاش های پیگیر تیم دکتر Leonard Shultz، از حدود 25 سال پیش، نسل جدیدی از موش ها در لابراتوارهای مخصوص تولید می شوند که کم کم عنوان « Humanized Mice » را به خود اختصاص داده اند.
دستکاری های اساسی نظیر جایگزینی « سیستم دفاع بدنی انسان» به موشِ هایی که سیستم ایمنی شان از کار افتاده است، انتقال و پرورش سلول های بنیانی انسانی به بدن آنها، پیوند سلولی، پیوند پوست و حتی انتقال و تعبیه ژن انسانی در بدن این موش ها، لقب موشِ انسانی را دور از واقعیت نمی سازد.
توسعه و پرورش موش انسانی این فرصت را به محققین داده است تا آزمایشات شان را بر روی موش هایی که از بسیاری جهات خصوصیات فیزیولوژی انسانی را کسب کرده اند عملی سازند.
