«شیلا کولهتکار» که سال‌ها در نیویورک‌تایمز و اکثر نشریات معروف انگلیسی زبان مطلب می نویسد، گزارشی منتشر کرده درباره‌ی بزرگ‌ترین شرکت خدمات دوست‌یابی برای متأهلین «اَشلی مَدیسون»، که بنا به ادعای رئیس کمپانی، بعد از فیس‌بوک رشدیابنده‌ترین شبکه‌ی خدماتی موجود در اینترنت است.
آقای «نوئل بیدرمن» خالق و طراح اصلی سایت که مرد 42 ساله‌ی متأهلی است که دو فرزند نیز دارد، توانسته است در مدت هشت سال شرکت اینترنتی‌اش را در امریکا، کانادا و ۱۰ کشور اروپایی گسترش دهد. نزدیک به ۹ میلیون زن و مرد متأهل ضمن عضویت در سایت مزبور این فرصت را برای خود فراهم کرده‌اند تا با افراد متأهل دیگر برای ایجاد رابطه‌ی بیرون از ازدواج تماس برقرار کنند.
دبیر بخش اجتماعی مجله اقتصادی «بلومبرگ»، خانم شیلا کولهتکار برای تدارک گزارش خود درباره‌ی سایت دوست یابی برای متأهلین برپا شده، قبل از هر چیز به عضویت آن در می‌آید تا بتواند ضمن وارد شدن به شبکه‌ی خدماتی «اشلی مدیسون» و آشنایی با شیوه‌ی فعالیت آن، امکان گفت‌وگو و مصاحبه با چند زن و مرد متأهل عضو سایت را نیز به‌دست آورد.
خوانندگان گزارش «کمپانی خیانت» [۱] از طریق قلمِ شیوا و مستند خانم «کولهتکار» نه تنها با سیستم خدماتی قانونی سایتی آشنا می‌گردند که به کمک اینترنت عملاً زمینه‌ی «زناکاری» برای میلیون‌ها انسان متأهل را مهیا کرده است، بلکه ضمن مصاحبه با رئیس کمپانی مزبور به توضیح این مسئله می‌پردازد که شرکت فوق چگونه توانسته است از طریق حلقه‌های نامشخص و منظورنشده در قانون، فعالیت شرکتش را به ثبت برساند.
تحقیقات موجود نشان‌دهنده‌ی آن است که بین ۲۰ الی ۴۰ درصد مردان و حدود ۲۰ الی ۲۵ درصد زنان در طول زندگی زناشویی خود به همسرانشان خیانت می‌کنند. تحقیقات و آمارهایی که در حقیقت اولین جرقه‌ی راه‌اندازی شرکت خدماتی آقای «بیدرمن» بود. او پی برد که برخلاف سایر مراکز دوست‌یابی توجه خود را معطوف جمعیت بزرگِ متأهلین جامعه نماید که با وجود دشواری‌ها و ریسک فراوان به هر حال تن به خیانت می‌دهند.
کمپانی آقای «بیدرمن» ضمن تحقیق کوچکی در سال ۲۰۰۲ به این نکته پی‌برد که بیشترین نام برگزیده شده برای دختران تازه متولد شده «اَشلی» و «مدیسون» بوده است و به همین خاطر دو اسم عمومی‌تر زنانه‌ی فوق را برای عنوان کمپانی خود انتخاب کرد. بررسی‌های اولیه‌ی تیم تهیه‌کننده حاکی از آن بود که راز بقا و پیشرفت برای شرکت سهامی خدمات اینترنتی حضور زنان است. او پی برده است که انتخاب نام زنانه و طراحی وب‌سایتی با رنگ‌ها و طرح‌های زنانه به جلب اعتماد زنان و ورودشان به «آشلی مدیسون» می‌افزاید. برای همین مقصود تا مدت‌ها کمپانی مزبور این شایعه‌ی عمومی را نیز انکار نمی‌کرد که شرکت فوق توسط یک زن اداره می‌گردد.
کمپانی خیانت فقط در سال گذشته ۶۰ میلیون دلار درآمد و ۲۰ میلیون دلار سود خالص داشته است. آقای نوئل بیدرمن در جواب سئوال گزارشگر «بلومبرگ» خانم شیلا کولهتکار درباره‌ی مشکل اخلاقی ناشی از ایجاد شرائط زناکاری برای اشخاص متأهل، گفت: «این ساده‌لوحی است که به ذهن کسی برسد که «اشلی مدیسون دات کام» بر تعداد زناکاران افزوده است».
از دید او کمپانی‌اش باعث نجات بسیاری از ازدواج‌های بی‌بو و بی‌خاصیت شده است. او معتقد است مردان و زنان متأهلی که برای آنان خانواده در درجه اول اهمیت قرار دارد ولی متأسفانه رابطه‌ی جنسی در زندگی زناشویی‌شان به دلائل مختلف وجود ندارد، می‌توانند با برطرف کردن نیازهای جنسی‌شان در «اشلی مدیسون» جلوی فروپاشی زناشویی‌شان را بگیرند. به عبارت دیگر از دید دست‌اندرکاران شرکت سهامی زناکاران، تهیه سرویس برای خیانت جنسی متأهلین باعث ادامه بقای هر چه بیشتر خانواده‌ها می‌گردد.
دفاع رئیس این کمپانی پول‌ساز، وقتی که از تجربه‌ی راه‌اندازی شعبه‌ای در استرالیا حرف می‌زند، حتی جنبه‌ی فمینیستی هم به خود می‌گیرد. برای مدیر و برنامه‌ریزان «اشلی مدیسون» جالب بود که پی ببرند چرا استرالیا بالا‌ترین عضویت زنان در سایتِ اشلی مدیسون را به خودشان اختصاص داده‌اند. آمار شرکت فوق گویای این واقعیت است که در اکثر کشور‌ها از هر هفت عضو فقط دو نفرشان زن هستند ولی در استرالیا ۴۰ درصد استفاده‌کنندگان از سرویسِ سایت زنان هستند.
حضور بیش از معمول زنان استرالیایی در این واقعیت نهفته است که در استرالیا «خودفروشی» قانونی است. زنان متأهل استرالیا نه تنها دل خوشی از این مسئله ندارند، بلکه رسماً متوجه این نابرابری شده‌اند که در ازای انواع و اقسام سرویس‌های جنسی برای مردان استرالیایی (و عملاً برای مردان متاهل)، زنان استرالیا از این نمد کلاهی نصیب‌شان نشده است. بر اساس این استدلال می‌توان رغبت بیش از حد زنان متأهل برای عضویت و بهره‌گیری از خدمات «اشلی مدیسون» را توجیه کرد.
ناگفته نماند که دلائل و انگیزه‌های انسان‌دوستانه‌ای که مدیر شرکت تلاش دارد به «اشلی مدیسون» نسبت دهد، بیش از هرچیز به سود هنگفتی ربط دارد که در بازار بزرگ تفریحات چندین میلیارد دلاری موجود است. آمارهای دیگری نیز وجود دارد که فعالیت‌های شرکت سهامی زناکاران را به لحاظ اخلاقی زیر سئوال می‌برد. برای نمونه مشخص شده است که نزدیک به ۲۰ درصد زنانی که در این شبکه‌ی خدماتی متاهلین عضویت دارند، در اصل مجرد هستند. این سئوال اساسی مطرح می‌شود که حضور زنان مجرد در سایت مردان متأهل (و معمولا مردانی که شغل و درآمد خوبی نیز دارند) به این شبهه می‌تواند دامن بزند که خرید و فروش جنسی نیز به شکل گسترده‌ای در شبکه خدماتی فوق شکل می‌گیرد.
Sheelah Kolhatkar, Cheating, Incorporated
