میلیونها نفر در سراسر جهان از شبکه های دوست و همسریابی استفاده می کنند. بالاترین رقم متعلق به match.com است که حدود ۵۰ میلیون عضو در جهان دارد. دهها سایت دوست یابی ایرانی نیز در طی سال های گذشته ایجاد شده اند. اما با وجود گسترش وسیع این شیوه ارتباط و دوست یابی، چون رفتار اصولی، مراعات نمی شود خیلی ها وقت، انرژی و پول خود را نادانسته هدر می دهند.
شکی نیست که هدف اصلی جستجوگران یافتن یک انسان مناسب برای آشنایی، دوستی و اگر خوش شانس باشند همسری است ولی بیشترین گشت و گذار و جستجو محدود شده است به این باور ساده اندیشانه، که افراد اگر هر چه غیرمحترمانه تر و ناهنجارتر در این بازار مجازی بزرگ شرکت کنند شانس شان بیشتر خواهد بود. خیلی از افراد راه صحیح و هوشمندانه برای استفاده از این سیستم دوست یابی برنگزیده اند.
از جمله اعمالی که شانس افراد را به حداقل می رساند این است که تلاش نمی کنند یک تصویر کمابیش واقعی از خود بروز دهند. یا به انتخاب اسم هایی مبادرت می ورزند که آشکارا، از آنها افرادی را متصور می سازد که در درجه اول فقط و فقط برای خاموش کردن نیاز جنسی خود به آنجا آمده اند. نشان دادن بدن لخت، استفاده از کلمات غیر مودبانه و ابراز نظرهای خشن و بی حرمت کننده، از دیگر دلائلِ محدود کننده شانس افراد است.
صرف وقت و جستجو در بخش های نامربوط از دیگر روشهای غلطی است که افراد بر می گزینند. زنان در اغلب موارد با دقت و جدیت، در حین پر کردن مشخصات ثبت نام، به مسیرها و گروه هایی وارد می شوند که تقریباً همانی است که به دنبالش هستند. اما مردان همزمان هم به بخش دوست یابی، هم بخش ملاقات های تفننی و رابطه های مبتنی بر رابطه جنسی و هم بخش های دوستی جدی و همسریابی سرک می کشند و بی مهابا در همه قسمت ها به زنانی که برای شان جالب توجه هستند پیام و چشمک و ایمیل می فرستند.
با همه این تفاصیل، این واقعیت نیز وجود دارد که شانس آشنایی و یافتن جفت مناسب در این شبکه ها کم نیست. بنابر این بد نخواهد بود اگر برای این نوع آشنایی، بها، وقت و احترام قائل شویم. و البته حتما احتیاط را همیشه در نظر بگیریم.
http://en.wikipedia.org/wiki/Comparison_of_online_dating_websites
http://www.technologyreview.com/view/516556/tackling-online-datings-biggest-conundrum
http://blog.boombotix.com/2013/05/07/does-online-dating-cheapen-relationships/
