ترس از اجتماعِ هم شکل، گریزی پروازِ گونه از انبوه پرچم های سرخ، ژست های عجیب و خودکم بینانه، تکیه بر آرمان هایی سرخ بادکنکی، به صف شدن در یک مسیر طولانی و بسیار منظم که هویت فردی را به زیر سئوال می برد و نگاه مردد و یاس آلود به افق آرمانی که دیگر چیزی در آن مشاهده نمی شود. این همه بخشی از کابوس کودکانه نسلی است که در سیستم مدیریت بی روح و خشن و سرشار از تبلیغات زندگی کرده اند.
نیت اصلی هنرمند چینی Zhang Linhai را می توان با کمی تمرکز بر روی تصاویر بچه های ترسیده و بهت زده که در یک فضای کابوس مانند نقاشی شده اند، تشخیص داد.
Zhang Linhai
شد.
