فیلسوف سوئیسی الاصل انگلیس Alain de Bottonکه 10 سال پیش، با فروش میلیونی اولین کتابش با عنوان « حرف هایی در باره عشق»، روبرو شده است به سراغ موضوع سکس رفت و کتابی با عنوان « چگونه بیشتر در باره سکس فکر کنیم؟» را به رشته تحریر در آورد. بخشی از گفتگوی وی با یک مجله امریکایی را برای تان تهیه کرده ایم.
چرا سکس معمولا مشکل آفرین است؟
برای اینکه امیال جنسی همیشه در تقابل با چیزهای دیگری است که در زندگی می خواهیم. سکس همیشه با شغل ما، با نحوه تربیت ما و بویژه برای زندگی طولانی مدت با یک فرد دیگر، در تضاد است. تضاد حل نشدنی که چاره ایی ندارد جز انکار تمایلات جنسی یا ایجادِ احساس گناه … برای همین سکس دردسر ساز است.
می گویی رابطه جنسی در زندگی زناشویی، پناه خوبی است برای فرار از تنهایی و تک افتادگی!
دقیقاً. اگر یک نفر تو را به همان صورتی که هستی بپذیرد اتفاق مهمی افتاده است و برای همین، عمل جنسی با سایر اعمال بشر تفاوت دارد. ما در هر کار دیگری انسان کنترل شده ایی هستیم و فاصله مان را حفظ می کنیم به غیر از اوقاتی که سکس داریم. سکس صمیمیتی است که در حین پناه گرفتن به هم، ایجاد می شود..
پس چرا در حین زندگی مشترک، تمایل جنسی ما کم می شود؟
برای اینکه بشر احتیاج دارد در بینابین احساس نزدیکی به یک نفر و داشتن فاصله با او زندگی کند. فاصله زیاد، سردی و تنهایی به بار می آورد و نزدیکی بیش از حد، کنترل و محدودیت …
اولین آشنایی و رابطه جنسی با یک نفر جدید، بسیار هیجان انگیز است چون فاصله عظیم بین دو نفر و تنهایی و سردی موجود در روحیه شان به سرعت ذوب خواهد شد. و البته وقتی به این مرحله از رابطه رسیدند جذابیت ماجرای جنسی برای آنها هم کم کم رنگ خواهد باخت.
برای این کاهشِ خواهش چه می شود کرد؟
راه حل معجزه آسایی وجود ندارد. زوجها باید انواع حیله ها و پیشنهادات برای تازه نگه داشتن تمایل جنسی به همدیگر را امتحان کنند. یکی از چیزهای غمگین در رابطه طولانی مدت این است که هر دوی شان فراموش می کنند که تمایل آنها به دیگران می تواند وجود داشته باشد. زوج ها گاهی به طرز بدی از هم سوء استفاده می کنند.
یکبار با اعلام اینکه بهتر است سطح کیفیت پورنوگرافی بالاتر برود کلی سر و صدا ایجاد کردی! چه نوع پورنوگرافی منظورت بود؟
پورنوگرافی مشکل بزرگ جوامع بشری است بخصوص که پدیده ماندگاری است. سئوال اصلی این است که چرا پورنوگرافی را با فضیلت هایی چون اعتماد، خردمندی و مهربانی تلفیق نمی کنیم؟ اصلا چرا فکر می کنیم پورنوگرافی باید در سطحی احمقانه، زشت، خشن و نامهربان درست شود؟.
ما بهتر است پورنوگرافی را با ارزش های خوب پیوند بزنیم و تولیدات بهتری ارائه دهیم، کاری که هنوز از عهده آن بر نیامدیم. یکی از دلائل عدم موفقیت این است که آدم های به اصطلاح جدی وارد این ماجرا نمی شوند و به حال خود رها شده است. اگر معلمی زشت و بی حرمت تلقی می شد آدم های خلاق و مبتکر به آن نزدیک نمی شدند.
این اتفاقی است که در حول و حوش پورنوگرافی صورت گرفته است. امیدوارم بر تعداد آدم هایی که پورنوگرافی را جدی می گیرند و شیوه های انسانی تر از آن را تهیه می کنند بیشتر شود. من این روزها امیدوارتر هستم چون «اینترنت» ممکن است این شیوه زننده پورنوگرافی را تصریح کند.
ولی مگر عملِ پورنوگرافی همه قرار و مدارش این نیست که غیر مرسوم و غیر محترمانه باشد؟ مگر همین حالت و انتظار غیرمتمدانه بودن پورنوگرافی، آن را لذتبخش نمی کند؟
شکی نیست که پورنوگرافی می خواهد زننده و خشن و افراطی باشد ولی خشن و غیر افراطی بودن در کار خوبی چون ژولیوس سزار اثر شکسپیر هم وجود دارد. برای همین حتی پورنوگرافی خشن و افراطی ولی خوش ساخت و پیچیده هم می توان داشت.
Tracy Clark-Flory- The Philosophy of Sex
http://www.alternet.org/philosophy-sex
http://www.amazon.com/Essays-Love-Alain-Botton/dp/0330440780
