قراره بعد از خوندن قصه کوتاه « چراغ قوه»، هفته بعد در گروه کتابخوانی هندوانه در باره اش حرف بزنیم. قصه نویسنده کره ایی امریکایی به اسم «سوزان چوی» … یه قصه حدودا ۲۰ صفحه ایی که واقعا زبونم قاصره از جالب بودنش.
خانم سوزان چوی از نویسنده های معروف کنونی امریکا است. قصه هاش جوایز مختلف برده و خودش هم داره ادبیات درس میده تو دانشگاه.
من از خوبی های اصلی این قصه می گذرم و یه راست میرم به سمت شگردی که توی این قصه کوتاه کشف کردم که از قول یه دختر ۱۰ ساله گفته میشه. دختری که یه نوع خردمندی کودکانه داره.
این دختر بچه کلا از دنیا شاکیه. پدرش رو از دست داده و هیچ نوع رابطه ایی نمی تونه با هیچ کی برقرار کنه. برا همین رفته توی دنیای منطق کودکانه ایی که خودش راه انداخته.
مادرش از طرف مدرسه با خبر میشه که این دختر وسایل بچه ها رو می دزده. پس براش یه مصاحبه با روانشناس می گذارند. روانشناس باید دختره رو به حرف بکشونه و تشخیص بده که چه مشکلی داره …
رفتار دختره عین یه بوکسور حرفه ای هست در مقابل آدمهایی که به پرو پاش می پیچن. گارد می گیره و در فرصت هایی که پیدا می کنه ضربه جانانه می زنه.
ضربه هاش فیزیکی نیست ولی هر کدوم یه شوک موثر به طرف مقابل میده. اولین ضربه اش بیان یه منطق ساده به نظر کودکانه است ولی طرف مقابل کلا سیستمش میریزه به هم. این شگرد چندین بار خیلی زیبا تکرار میکنه.
نمیخوام وارد یک مبحث دیگه بشم فقط به صورت اشاره ایی میگم که که کاری که نویسنده از نگاه دختر بچه قصه اش میکنه عین شیوه مقاله نویسی انگلیسی هست که صریح و مشخص و ساده عمل میکنه.
هر نوشته علمی انگلیسی با یه «ادعای اصلی» شروع میشه مثل این که «پیتزا غذای خوبی است». بعد سه استدلال ساده میاره که پشتیبان ادعاش باشه. پیتزا خوبه چون اولا ارزونه. دوما تهیه اش سریعه و به دوره و زمانه شلوغ ما جور در میاد و سوما غذای سالمیه چون اصل و اساسش نون و پنیر و گوجه است. آخرش هم توی جمع بندی ساده همون ادعای اول و سه استدلال رو کنار هم میذاره. پیتزا غذای خوبیه چون ساده و ارزون و مفیده.
حالا فکر کنین زبان انگلیسی از قرن ۱۸ تا حالا هر تحقیق و اختراع و اکتشاف رو اینطوری بنویسه و آرشیو کنه. اون وقت حدود ۳۰۰ سال دانش مکتوب شده هست که آدمها لازم نیست برای درک یک پدیده یا یک نظریه همه هزاران کتاب یا مقاله رو کامل بخونن… بلکه مستقیما برن یک ادعا رو پیدا کنن یا از سه تا استدلالی که عرضه کرده و مربوط به کارشون هست استفاده کنند.
اینطوری همه دانش ثبت شده راحت و ساده در دسترس افراد هست. برا همین یهو می بینیم انقلاب صنعتی میفته دست انگلیسی زبان ها و ماشین بخار و برق و تلفن و… رو اختراع میکنه و بقیه قضایا تا همین اینترنت و فیسبوک و …
اسم گروه کتابخوانی ما «هندوانه» است
لینک برای خواندن قصه
https://www.newyorker.com/magazine/2020/09/07/flashlight
.
