بیش از ۹۰ درصد بشر تعریف نامعلومی از خوشبختی دارد. این روزها اغلب افراد فقط می بینند و می شنوند و سعی می کنند مثل همه آدمهای خوشبختی باشند که در اینستاگرام و بقیه جاها می بینند.
اکثریت بشر چون ثروت و قدرت ندارد فکر می کند که راز شادی و خرسندی در داشتن این دو وسیله هست. برای همین همه عمرشان در حسرت و پریشانی نداشتن آن می گذرد.
یک نظریه انسانشناسانه وجود دارد که شروعش از دوران رنسانس و تفکر علمی بوده است ولی این اواخر در دانشگاه هاروارد شکل منظمی به خود گرفته است. بر اساس نظریه « Dark horses Mindset» ، انسان هایی خوشبخت و شاد هستند که قابلیت و توانایی شخصی شان را توانستند با محیط پیرامون تطبیق دهند.
به عبارت دقیقتر انسانهایی به مرحله موفقیت و آرامش واقعی می رسند که همه فکر و ذکرشان توسعه و تحول فردی باشد. این نوع افراد به یکباره و بدون پشتوانه سنتی ثروت و تحصیلات که مختص یک اقلیت خاص هست وارد میدان می شوند و چهار نعل به سمت عملی ساختن آرزوها و اهداف شخصی می روند. مسیر تلاش و انگیزه ایی که برای شان رضایتمندی و خشنودی می آورد.
بخش زیادی از این سواران اسب سیاه، قرار نبود مخترعین، مکتشفین و خالقان افکار و آثار ماندگار بشری یا ثروت های نجومی باشند. آنها فکر و ذکرشان شهرت و ثروت و قدرت نبوده است. آنها فقط و فقط شانس این را داشتند که دنبال آرامش و خشنودی شخصی باشند.
حس خوشبختی برای این نوع انسانها یعنی هر قدمی در زندگی بر می دارند و انگیزه ایی که پیدا می کنند در مسیر خشنودی شخصی است. نوعی از خشنودی که به ضرر اجتماع پیرامون شان نیست.
بسیاری از این افراد که به یک تعادل روحی و روانی فردی و خصوصی دست یافته اند ممکن است اصلا شناخته شده یا معروف یا ثروتمند هم نباشند ولی همه عمرشان کارهایی را کرده اند که از صمیم قلب برای شان دوست داشتنی بود.
Embrace the “dark horse” mindset to find success
