از جمله دلایل بزرگی که باعث افزایش آلودگی و گرمایش زمین می شود استفاده وسیع سیمان و بتون برای ساختن خانه و جاده و ساختمانهای سیاره ما است
براساس آمارهای جهانی شتاب استفاده از سیمان و بتون جهان آنقدر زیاد شده است که هر هفته به اندازه سطح شهر بزرگ پاریس، ساختمان سازی در دنیا صورت می گیرد.
سیمان که اساس ساختمان های جهان است پودر شیمیایی چسبنده ایی است که با خرد کردن کامل سنگها و بعد ذوب کردن آن در گرمایی ۱۴۰۰ درجه ایجاد می شود. خودتان می توانید تصور کنید چقدر آلودگی هوا و گرمایش با افزودن یک شهر بزرگ به سیاره در هر هفته فراهم خواهد شد.
تنها چاره ایی که به نظر می رسد با شتاب زیاد و با سرمایه کافی برای این تخریب وسیع سیاره وجود دارد توسعه تکنولوژی برای کاهش ضررهای مصرف وسیع جهانی است. از انرژی های خورشیدی تا ماشین های برقی تا مثلا ساختن سیمان های جدید که بتوانند در حرارت خیلی کمتر تبدیل به پودرهای چسبنده شوند.
یک زمان نزدیک به ۵۰۰ میلیون نفر آن هم در جهان اول مصرف کننده اصلی منابع تولیدی و خدماتی سیاره بودند. بعد از سهیم ساختن چین به عنوان کارخانه تولیدات بشر، قرار اقتصاد جهانی بر این شد که همه بشر نوع زندگی طبقه متوسط را تجربه کند و بخواهد.
بازار اقتصادی غرب فهمیده است اگر مصرف و خدمات را جهانی سازد سود خیلی بیشتری دارد. از حدود ۳۰ سال پیش تبلیغ مصرف برای همه و گسترش آرزوی طبقه متوسط بودن به همه نقاط زمین رسید.
رویای داشتن ماشین، تلفن، سفر، بهداشت عمومی و آموزش عالی و همه خدماتی که منحصر به شهرهای بزرگ غرب بود این روزها رویای همه اجتماعات بشری شده است.
افزایش درخواست سطح زندگی یک حق انسانی است. طبیعی است که همه بشر دوست دارد بچه هایش مدرسه و کلاس موسیقی و ورزش و فرصت تحصیلات عالی داشته باشند. میلیاردها انسان در شبکه های اجتماعی شیوه های زندگی بهتر را می بینند و نمی خواهند از این قطار مصرف و بهروزی عقب بمانند.
اما آیا تکنولوژی، از عهده ضررهای مصرف همه بشر و جلوگیری از نابودی سیاره ما برمی آید؟ آیا خود انسانها با تربیت و فرهنگی جدید می توانند نقش موثری در کاهش آلودگی و مرگ زمین داشته باشند؟
We’re building a new Paris every week — but can this be sustainable?
