جذابیت یک واکنش احساسی و عاطفی است و عملا ربطی به منطق ندارد. یک مرد با ابراز یک احساس قوی نظیر حس شادی می تواند همه را تحت تاثیر قرار دهد.
خندیدن و خوشحال بودن می تواند به دنیا و واقعیت های تلخ آن هم باشد. مهم این است که ذهن یک مرد با آنها چطور روبرو می شود.
مردی که لبخندش، چشمان شاد و برق زده اش از ماجراهای یپرامون به راحتی قابل روئیت است در درجه اول از سلامت و تعادل روحی و فکری برخوردار است. او مدام از فاصله دورتر اتفاقات را تجربه و نظاره می کند.
یک مرد واقعی و صمیمانه لبخند خواهد زد و شاد خواهد بود وقتی یاد بگیرد و بفهمد درون دنیا و بازی هایش شنا کند بدون اینکه در مرام های بد غرق شود.
یک تعریف قدیمی از خنده و شادی وجود دارد که مدعی است مرد فهمیده و با شعور باید غمگین باشد. اما واقعیت درست برعکس است. انسانی که به درک زندگی می رسد و سنت ها و عادتهای اجتماعش را می فهمد غمگین و مایوس و افسرده نخواهد بود.
یک واکنش و تعبیر غلط دیگر هم وجود دارد که خنده و شادی مردانه را نمی پسندد چون ستایشگر فقر است. در بخش بزرگی از خاورمیانه تقدس فقر حرف اول را می زند. انگار که فقیر بودن یک ویژگی مثبت است.
ولی وقتی فقیر بودن مقدس و با ارزش است به خودی خود در تضاد با شادی و خنده قرار می گیرد. چون معنی عملی یک مرد فقیر این است که توانایی اجرای ایده ها و آرزوهایش را ندارد پس طبیعتا نباید و نمی تواند شاد و خندان باشد.
تقدس فقر از یک طرف و تکیه بیش از حد به ثروتمند شدن دو روی روی یک سکه قدیمی و سنتی هستند… یک مرد معاصر قرار نیست هویتش و شخصیتش با ثروتی که به دست می آورد سنجیده شود یا به فقر خود ببالد.
یک مرد شاد و خندان ۱- با همه وجود برای یک زندگی بهتر و راحت تر تلاش می کند و ۲- بدون اینکه ادای فقرا را در آورد آگاهانه سعی می کند ساده زندگی کند تا کمترین ضرر و اصراف را برای بدن خودش و طبیعت پیرامون ایجاد کند.
ابن تعادل جدید بین بیشتر خواستن و ساده خواستن، حالتی شاد را منعکس می کند که یک مرد را جذاب می سازد.
